Tedeusz Rożewicz - "Warkoczyk" i inne wiersze

Tadeusz Różewicz- Warkoczyk...
Tadeusz Różewicz, to współczesny polski poeta bardzo szeroko znany i tłumaczony niemal na całym świecie, już za życia uważany za klasyka, zapraszany do wygłoszenia odczytu na czytelniach lub spotkaniach literackich. Miejsce powstania utworu jest: Muzeum w Oświęcimiu, gdyż uduszono gazem kilka milionów ludzi kilkunastu narodowości. W tym utworze wstrząsająca jest język poety. Zwykłe słowa. I ta straszliwa w swym oskarżeniu nie ludzkich zabójstw ostatnia strofa o mysim ogonku, za który w szkole pociągają niegrzeczni chłopcy. Teraz leży na stercie włosów w Oświęcimiu. Wiersz ten zawiera błaganie poety: ludzie nie zabijajcie się wzajemnie a także uświadamia nam ból, jaki ludzie przeszli podczas wojny.

Zostawcie nas
Wiersz ten łączy się z "Warkoczykiem". Podmiot liryczny, poeta, przemawia w imię całego pokolenia, które zaznało okrucieństwa wojny. Zwraca się do wszystkich ludzi, do całego świata. Uważa, że powinno go się zostawić. Nosi w sobie, bowiem pamięć wojny. Zazdrościł wówczas psom, bo miały większe szansę na przeżycie. "Chciałabym zasnąć i obudzić się po wojnie" powiada kobieta. Wiemy, jak wglądał los ludności cywilnej pod rządami hitlerowców. Ci, którzy nie znali wojny powinni zostawić w spokoju tych, którzy to przeżyli.

List do Ludożerców
List ów adresowany jest do wszystkich ludzi, nie tylko Polaków.
Wszystkich tych, dla których ważne jest posiadanie, zajmowanie lepszego miejsca w życiu. Poeta pragnie byśmy byli dla siebie ludźmi, nie wilkami. Ludźmi nie ludożercami pożerającymi się nawzajem. Różewicz najmuje postać pełną ludzkiej godności. "Nie zmartwychwstaniemy" ostrzega poeta, czyli nie wrócimy do ludzkiej postaci jak będziemy się nawzajem zabijać.