Recenzja twórczości Juliana Tuwima

Julian Tuwim urodził się 1894 roku w Łodzi. W tym też mieście ukończył gimnazjum i napisał oraz wydrukował swoje pierwsze wiersze. Tuwim należał do grupy poetyckiej zwanej Skamandryci. Pisali oni o sprawach codziennych, zwykłych, potocznym językiem i nie używając wyszukanych środków stylistycznych.
Tak też Julian Tuwim pisze o sprawach najzwyklejszych. W wierszach pl.: „Ranyjulek”, „Do krytyków”, „Noc”, „Mieszkańcy”, „Wspomnienie”
i „Sen złotowłosej dziewczyny” autor porusza bardzo ludzkie i bliskie wszystkim ludziom tematy. Pisze o miłości, o snach, o ludziach mieszkających w mieście,
a także kpi sobie z ludzi. Jego wiersze mają pogody nastrój i łatwo oraz przyjemnie je się czyta.
Twórczość Juliana Tuwima jest nie tylko dla wykształconych, oczytanych i znających się na literaturze pięknej ludzi. Ale również mogą ją czytać zwykli, prości ludzie i równie dobrze te teksty zrozumieją jak ci wykształceni.
Wiersze są pisane prostym i lekkim językiem, czasem nawet wulgarnym. Tuwim nie boi się nazywać rzeczy po imieniu i nie opisuje niewiadomo jak wyszukanymi słowami zwykłych i naturalnych sytuacji.
W twórczości Tuwima może każdy coś dla siebie znaleźć, są wiersze zabawne z humorem, są sentymentalne, są złośliwe oraz miłosne i erotyczne. Nie są to wiersze trudne i wymagające od czytelnika dodatkowej wiedzy, czy też umiejętności odczytywania symboli i podtekstów autora. Moim skromnym zdaniem jest to liryka bardzo przyjemna do poczytania w wolnym czasie.