Czy zgadzasz się z teza ze życie na wsi jest sielanka

W literaturze wiele miejsca poświęcono wsi, nic dziwnego, przecież do końca XX wieku większość ludzi mieszka z dala od miasta , z dala do wielkich skupisk, żyjąc blisko z przyrodą. Wieś kojarzy się długo z miejscem, gdzie ludzie wiodą szczęśliwe życie, są bezpieczni, żywią się bogactwem ziemi.

Już w starożytności dostrzegano wieś jako Arkadię, ziemski raj, w którym żyją szczęśliwi ludzie.
Grecy i Rzymianie tworzyli sielanki, w których opisywali beztroskie życie pasterzy i pasterek. Na wsi ludzie czuli się bezpiecznie, kochali się, dbali o rodzinę i szerzyli dobre obyczaje.

W literaturze polskiej również utrwalił się ten sielankowy obraz wsi, szczególnie widoczne jest to w dobie odrodzenia . Mikołaj Rej w „Żywocie człowieka poczciwego” opisuje codzienne życie szlachcica, który w pracy odnajduje sens życia. Choć sam nie sieje, ani orze to dogląda gospodarstwa, dba o chłopów pańszczyżnianych, czuwa nad domem. To daje mu poczucie szczęścia. Uczy się pokory wobec świata, podziwia piękno przyrody, którą Bóg dla niego stworzył.

Ten arkadyjski obraz odnależć można również można w wielu utworach, które wyszły spod pióra Jana Kochanowskiego. Najpełniej widać to w cyklu pieśni, które poeta opatrzył tytułem „Pieśń Świętojańska o Sobótce”. Autor opisuje jak podczas nocy sobótkowej dwanaście panien śpiewem wyraża swój zachwyt nad życiem wiejskim. Wieś to miejsce, gdzie ludzie żyją bezpiecznie i pobożnie, nie zabiegają o tytuły i zaszczyty. Nie muszą korzystać z „jatek”, bo mają wszystkiego pod dostatkiem. Nie muszą troszczyć się o to, czy będą mieli co jeść, bo ziemia nakarmi wszystkich. Praca nie jest męczarnią, lecz żródłem radości. Obfite plony dają poczucie bezpieczeństwa. Po pracy jest czas na zabawę, na odpoczynek i miłosne schadzki.

Wieś jest uważana za miejsce, gdzie człowiek żyje blisko z przyrodą, blisko natury. Miasto jest symbolem pośpiechu, anonimowości, oddalania od naturalnych warunków życia. Wieś na pewno daje człowiekowi poczucie bezpieczeństwa, spokoju, ciszy. Jednak na tej wsi trzeba ciężko pracować i nie wielu ludzi żyje beztrosko i spokojnie. Praca na roli wymaga trudu i nie zawsze przynosi człowiekowi zadowolenie. W XXI wieku życie na wsi jest trudne, mozolne i często niebezpieczne. Ludzie pracujący na roli szybciej się starzeją, są spracowani i nie mają czasu na godny odpoczynek. Mało kto z szacunkiem odnosi się do ludzi wsi, najczęściej traktuje się ich z pogardą, nie dostrzegając tego, że to chłopi żywią całe społeczeństwo to oni dają chleb, który tak często nie doceniają ludzie z miasta.