Różne oblicza heroizmu w literackich obrazach wojny - Iliada

Heroizm jest to inaczej bohaterstwo
Każdy już doskonale wie, czym owo bohaterstwo jest. Bohaterem nazywamy bowiem osobę, która z ogromnym poświęceniem służyła pewnej dobrej sprawie. O złych (niekoniecznie w sensie moralnym) nikt bowiem nie mówi.

Bohaterzy muszą często zapłacić cenę życia, utracić miłość, zdrowie czy przyjaciół. Mogą stać się odtrąceni przez wszystkich, by potem ulec rehabilitacji (nawet jeśliby miała ona nastąpić pośmiertnie). Wspólną cechą bohaterów jest więc zdolność do wyrzeczeń, pozbawienia się części własnej przyjemności życia na rzecz - co ważne - drugiej osoby. Jakoś niespecjalnie pasuje określenie "bohaterski" dla jadącego szaleńczą trasą narciarza czy osoby skaczącej na bungee. Nie nazwiemy też bohaterami osób które z narażeniem życia robią coś szlachetnego, jeżeli wiemy, że mają one skłonności samobójcze - nie czynią tego bowiem dla innych, lecz dla siebie. Heroizm można nazwać umiejętnością poświęcania się dla innych czerpiąc przy tym z zasobów samego siebie.

Przykład heroizmu w Iliadzie
Typowym bohaterem heroicznym jest Achilles.. Legenda głosiła, że jego matka zapewniła mu nieśmiertelność, kąpiąc w Styksie. Miał tylko jeden słaby punkt piętę, co czyniło go bardziej ludzkim. Dlatego Achilles był odporny na wszelką broń, mężny i odważny. Jego nadprzyrodzona siła wzbudzała respekt, zwłaszcza wśród wrogów, zaś u swoich podziw i szacunek. W pojedynku z Hektorem pokazał, jak bardzo potrafił być mściwym i bezlitosnym wojownikiem. Był on więc najdzielniejszym rycerzem spośród Greków. Kiedy wychodził do walki, szerzył postrach wśród Trojan. Obok takich cech, jak odwaga czy męstwo, wykazywał również i takie, jak sprawiedliwość i opanowanie. W życiu kierował się żądzą sławy i nie mającą miary ambicją. Tak więc jak widać Achilles przejawiał cechy czysto heroiczne.

Heroizm w Starożytnej Grecji był bardzo ważną cechą. Herosi występujący w starożytnych utworach mają niepospolite umiejętności, siłę czy cechy charakteru. Są szlachetni, często mają w połowie boskie pochodzenie. Wyróżniają się wyglądem spośród innych ludzi. Bywają królami, dowódcami wojsk, samotnymi podróżnikami. Mają przeróżne charaktery, jednak zawsze mimo swoich wad opowiadają się za “dobrą” stroną w danym konflikcie, nawet jeśliby miało skończyć się to ich śmiercią (bohaterską rzecz jasna). Czasem walczą przeciwko sobie. I – co najważniejsze – w chwili decydującej próby zawsze stawiają jej czoło. Czasami bywają ekscentryczni lub egoistyczni w swych zachowaniach. Heroizmem jest zaś po prostu bycie herosem – z wszystkimi jego znamiennymi cechami.