"Kordian" Słowackiego. Problematyka utworu.

1). Podsumowanie i ocena powstania listopadowego.
2). Polemika z Mickiewiczem.
3). Portret psychologiczny Kordiana jako Polaka pielgrzyma – i jako bohatera romantycznego.
4). Koncepcja Polski jako „Winkelrieda narodów” – dyskusja o mesjanizmie.

Dzieje Kordiana – w scenie pierwszej jest to młodzieniec niezwykle wrażliwy, delikatny, poeta zjednoczony z przyrodą, zakochany w starszej od siebie i lekceważącej go Laurze. Kiedy zostaje odrzucony przez Laurę popełnia samobójstwo i żyje nadal (kompozycja otwarta). Samobójstwo jest punktem zwrotnym w życiu Kordiana.
Następny etap jego żywota to podróże. Przemierza Europę, widzimy go w Londynie, we Włoszech, w Watykanie u papieża, na Mont Blanc, gdzie wygłasza swój monolog. Z okrzykiem „Polska Winkelriedem narodów” – zostaje przeniesiony przez chmurę do Polski.
Car Mikołaj koronuje się na króla Polski. W kościele św. Jana odbywa się zebranie spiskowców, wśród których rozpoznajemy podchorążego Kordiana. Decyduje się on dokonać zamachu. Gdy kieruje się do Sypialni Cara by go zabić uświadamia sobie grzech, który ma popełnić (zabójstwo i królobójstwo), Nie jest w stanie tego uczynić. Mdleje na progu sypialni carskiej. Szpital wariatów – leżącego tu Kordiana odwiedza doktor o cechach szatana. Przedstawia mu wariatów mesjaszy – jeden jest krzyżem, drugi podtrzymuje niebo by nie spadło na ludzi – obaj przedstawiają scenę mesjanizmu. Na Placu Saskim Kordian na rozkaz księcia Konstantego dokonuje skoku konno przez piramidę z karabinów, czym uzyskuje sobie uznanie Wielkiego Księcia, lecz car jest nieugięty i każe rozstrzelać Kordiana. W końcowe scenie Konstanty uzyskuje ułaskawienie, ale nie wiadomo czy posłaniec zdąży z tą wiadomością.
Kordian jest typowym bohaterem romantycznym, ale w pewnym stopniu kompromitacją postaci tego typu. Jest ożywionym ideałem rycerza o doskonałej moralności, lecz zarazem typem „ nieudacznika życiowego”.
Można uznać go jako bohatera tragicznego. Gdy przemierza komnaty pałacu, aby zabić cara, wierzy, że czyn ten będzie zbawienny dla ojczyzny. Powinien dotrzymać danego słowa – inaczej straci honor, – jeśli jednak cara zabije, będzie mordercą, a taki czyn nie mieści się w kodeksie rycerskim. Pyzatym jest to grzech, który zaprzepaszcza zbawienie człowieka. Cara nie zabił, znalazł się w więzieniu. Właściwie trudno powiedzieć, że dokonał wyboru – jego wrażliwa konstrukcja zadecydowała za niego.