"Mieszczanin szlachcicem" recenzja spektaklu.

„Mieszczanin szlachcicem” to taki film, który chciałby być wszystkim- i komedią i romansem i jeszcze trochę dramatem. A jest niczym.

Pomysł komediowy polega tu na zderzeniu dwóch klas- mieszczańskiej oraz szlacheckiej. Zaślepiony słowami „pieniądze mogą wszystko” pan Jourdain postanawia wkupić się do szlachty. I tu komedia przekształca się w dramat- nieudolne lekcje tańca czy fechtunku nie zaowocują raczej w przyszłości. Wtedy na scenę wkracza romans- mieszczanin zakochany w córce Jourdaina postanawia prosić o jej rękę. Jednak, jak łatwo się domyślić, zostaje ona odrzucona.

Mimo zaangażowania dużych środków, mimo widowiskowego rozmachu, przedstawienie sprawia wrażenie jałowości. Główna przyczyna niepowodzenia tkwi w grze aktorskiej. Wydawało się ,że znani aktorzy włożą choć trochę serca w swoje postaci, gdyż pole do popisu było tu duże. Jednak- złudne nadzieje, próżny trud. Skaczący po całej scenie Wiesław Gołas grający nauczyciela fechtunku, znudzony (miłością?) Andrzej Zaorski... długo można by tak wymieniać.
Trzeba szczerze powiedzieć, że jest jeszcze wiele, może nawet więcej niedociągnięć w tym przedstawieniu, jak np. scenografia. Akcja działa się w około 5 miejscach, jednak otoczenie pozostawało niezmienne. Razić będzie to tylko wymagających widzów, gdyż klucz do powodzenia przedstawienia leży głównie w kostiumach. To one przyciągają wzrok widza, a zwłaszcza kreacje damskiej części obsady.
Muzyka łagodzi obyczaje... szkoda tylko, że nie tutaj. „Marsz turecki” piszczy w uszach jeszcze kilka godzin po zakończeniu przedstawienia.
Oprócz kilku dynamicznych, dowcipnych sekwencji są tutaj całe połacie marudzenia czy dogryzania sobie. Nic gorszego jak nudność, która za wszelką cenę chce być zabawna.

Jednak kilka osób oglądało przedstawienie z zainteresowaniem. Nieudolna gra aktorska nie przeszkadzała im, a po zakończeniu przedstawienia słyszałam, jak nucą „Marsz turecki”...