"Syzyfowe prace" charakterystyka Marcina Borowicza.

Głównym bohaterem powieści "Syzyfowe prace" jest Marcin Borowicz. Był on synem ubogiego szlachcica, właściciela Gawronek, małej wioski znajdującej się niedaleko Klerykowa. Kiedy sytuacja materialna rodziców Marcina pogorszyła się i nie było ich stać na zatrudnienie prywatnego nauczyciela, ośmioletni chłopiec musiał opuścić dom rodzinny i rozpocząć naukę w szkole w Owczarach.

Marcin był wysokim, dobrze zbudowanym dzieckiem, o ładnej i miłej powierzchowności oraz mądrym wyrazie twarzy. Miał krótkie, obcięte 'na jeża' włosy i czarne oczy. Był chłopcem z natury spokojnym i opanowanym, nieskłonnym do zaczepek, bójek czy kłótni. W szkole początkowo niezbyt mocno zainteresowany nauką i ocenami.

Wkrótce Marcin przechodzi przełom. Zaczyna rozwijać swoje zainteresowania w rosyjskim kółku literackim. Powoli zaczyna doceniać wagę wiedzy. Zasadniczy wpływ na jego życie wywiera przeczytanie książki "Historia cywilizacji w Anglii" H.T Buckle'a, które oderwało Marcina "od wszelkiego brudu ziemi, dźwignęło bardzo wysoko i szybko a nieodwołalnie uszlachetniło".

Chłopiec powoli zmienia się. Nabiera pewności siebie, przyjaźniąc się z inspektorem Zabielskim. Bardzo długo Marcin czuł się samotny, aż wreszcie zaprzyjaźnił się z wiejskim chłopcem Andrzejem Radkiem. Odważnie staje w jego obronie, gdy grozi mu wyrzucenie ze szkoły. Radek natomiast odpłaca mu przyjaźnią, pocieszając go po wyjeździe ukochanej dziewczyny.

Marcin Borowicz był wrażliwy zarówno na krzywdę ludzką, jak i poezję czy piękno przyrody. Dojrzewając staje się mądrym i ambitnym człowiekiem. Początkowo niemal całkowicie ulega rusyfikacji. Fascynuje go poezja rosyjska, rozumie ją, odczuwa i chętnie czyta. Z niechęcią, a nawet wstrętem słuchając początkowo "Reduty Ordona".

Nagle pod wpływem poezji Mickiewicza zaczyna rozumieć kim tak naprawdę jest i jakiej krzywdy doznał. Jest to moment niezwykłej przemiany młodego człowieka, moment jego "oświecenia".

W jednej chwili Marcin doznaje wielu uczuć: żalu, gniewu, wstydu i rozpaczy. Zaczyna rozumieć, że przecież jest Polakiem i nigdy nie może o tym zapomnieć. Marcin Borowicz jest osobowością bardzo skomplikowaną, ponieważ przechodzi długą drogę do polskości. Zaimponował mi, że mimo trudnej sytuacji politycznej i historycznej, w jakiej znalazła się Polska, umiał dostrzec kim naprawdę jest.