Skrót o impresjonizmie

Impresjonizm rozpoczyna sztukę nowoczesną. To właśnie on przewodniczy sztuce nowoczesnej. Jest tak dlatego, że ludzie poprzez impresjonizm zaczęli postrzegać zupełnie inaczej świat.
Impresjonizm to kierunek w malarstwie i rzeźbie ostatniego trzydziestolecia XIX w. i początkach XX w., którego celem było maksymalne zbliżenie do natury oraz subiektywne utrwalanie zjawisk jednostkowych. Stąd wzięła się potrzeba studium krajobrazu prowadzonego w oświetleniu naturalnym i obserwacja zmian koloru w zależności od pory dnia. Główne tematy, takie jak pejzaż i martwa natura, należało namalować tak jak się je dostrzegało w danej chwili, respektując zamgloną warstwę powietrza i eliminując zarówno koloryt lokalny, jak również czerń cienia, który w malarstwie impresjonistycznym był utrwalany w błękitach.
Prekursorską rolę w stosunku do impresjonizmu odegrało malarstwo Williama Turnera i Johna Constable'a oraz wskazówki malujących w plenerze artystów Szkoły Barbizońskiej. Ponadto dzięki kontaktom ze sztuką Wschodu, a zwłaszcza z drzeworytem japońskim, impresjoniści zerwali z perspektywą linearną (jest to pozorne zmniejszanie się wielkości przedmiotu w miarę oddalania od widza oraz pozorna zbieżność ku horyzontowi wszystkich linii biegnących od oka widza do przedmiotu) i zaznaczali głębię kompozycji jedynie za pomocą barwy. Ulubioną techniką malarską stała się metoda dywizjonizmu, polegająca na rozbiciu plamy koloru na drobniejsze, stanowiące główne barwy widma kładzione czystymi farbami. Efektem jest tzw. melanż optyczny, czyli wrażenie jednolitości plam o dużej intensywności i świetlistości. Artyści epoki impresjonizmu korzystają z wynalazków technicznych, odkryć naukowych i fotografii. Nie są związani z żadną religią czy ideologią.
Genezą impresjonizmu, uznanego za początek sztuki nowoczesnej XIX wieku, można doszukiwać się u wielu różnorodnych źródeł. Jednym z najważniejszych był pobyt grupy francuskich artystów w Anglii w okresie wojny francusko-pruskiej(1870-1871) i Komuny Paryskiej. Byli wśród nich m.in. Alfred Sisley, Camille Pissarro i Claude Monet. Zetknęli się tam z dziełami angielskich romantyków: Josepha M.W Turnera(1775-1851) i Johna Constable’a(1776-1837). Ci właśnie artyści w pierwszej połowie XIX wieku stworzyli liczne obrazy, na których coraz mniejszą rolę odgrywały kontury, a coraz większą kolory, plamy barwne , nieważne, czy malowali krajobrazy, postacie czy też martwe natury. Dzieł tych nie można nazwać jednak płótnami impresjonistycznymi, ponieważ ich twórcy niedostatecznie analizowali cień.
Najważniejszymi przedstawicielami impresjonizmu byli artyści francuscy:
• Claude Monet (1840 – 1926), autor Wschodu słońca zaprezentowanego w 1872 r.;
• Auguste Renoir (1841 – 1919);
• Edgar Degas (1834 – 1917).

Dzieła impresjonizmu:
• Manet Edouard, Śniadanie na trawie
• Renoir Auguste, Przesłuchanie roli
• Sisley Alfred, Saint-Mammes