Kazimiera Iłłakowiczówna "Licho".

Moim zdaniem autorka wiersza jest bardzo związana z przyrodą, kocha naturę, co może ukazywać nam jej wrażliwość. Dlatego właśnie w pierwszej części utworu zegna się jakby z roślinnością. Słowa „Nie trzeba mię wyganiać” mogą świadczyć o odejściu wbrew woli poetki.
Kazimiera Iłłakowiczówna ukazuje w tym wierszu swoje obawy, czuje się nieswojo, widzi swoją przyszłość w czarnych barwach – „Szparagi wyginą suche, od rząd cienistych truskawek”. „I przyjdą z ziem indyjskich olbrzymie rogate szczury” utrzymuje ans w przekonaniu, iż ktoś przyjdzie i zabierze poetkę do miejsca, którego nie darzy sympatią.
W ostatniej części wiersza poetka uświadamia nas, ze pragnie czyjejś miłości, przyjaźni. Możliwe, ze jest bardzo samotna i czuje się niepotrzebna, dlatego „przelewa” swoje uczucia na rośliny. Więc teraz, gdy musi odejść zegna się właśnie z nimi.