Kraje niemieckie w XVII wieku

Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego,które od 1438 r pozostawało pod panowaniem Habsburgów ,nie tworzyło jedności politycznej.Składało się ono z różnej wielkości państw świeckich i duchownych oraz wolnych miast,których zależność od cesarza była bardzo zróżnicowana.Bezpośrednio podlegały mu dobra dziedziczne,wolne miasta i ziemie rycerskie.Natomiast księstwa świeckie i duchowne,stanowiące większość ziem cesarstwa,podlegały mu pośrednio,gdyż ich władcy mieli prawo posiadania własnej armii,nakładania podatków,bicia monety i prowadzenia polityki zagranicznej.Brak jednolitości cesarstwa był spotęgowany przez zróżnicowanie gospodarcze poszczególnych ziem oraz fakt,że w jego skład obok państw niemieckich wchodziły ziemie czeskie,włoskie,niderlandzkie,szwajcarskie.
W tej sytuacji ani władza cesarza ,ani urzędy nie łączyły cesarstwa w spójne państwo.Nie dokonało tego także powołanie w 1498roku Sejmu Rzeszy (reichstagu).Cesarza wybierało 7 elektorów,którzy byli w swoich państwach udzielnymi władcami i których godność była dziedziczna.Cesarz miał wraz z sejmem kompetencje ustawodawcze,ale nie podlegało mu wojsko ani skarb ogólnoniemiecki,gdyż dochody mógł mieć jedynie z dziedzicznych posiadłości,a Reichstag uchwalał ogólnoniemieckie podatki bardzo rzadko.