Opracowanie "Faraona" Bolesława Prusa

Tytuł: „Faraon”
Autor: Bolesław Prus
Czas: panowanie Ramzesa XII i Ramzesa XIII
Miejsce: starożytny Egipt
Bohaterowie: Ramzes XII, Ramzes XIII - Cham, kapłani, arcykapłani, Lykon, Pentuer, Sara, Herhor, Kama, królowa Nikotrs

Wydarzenia:
1. Wojna z Libią.
2. Śmierć Ramzesa XII
3. Nowy faraon.
4. Plany Herhora.
5. Bunty duchownych.
6. Wojna domowa.
7. Przebiegłość kapłanów.
8. Przegranie wojny.
9. Morderstwo Ramzesa XIII.
10. Triumf „świętych”.

Dzieło Bolesława Prusa pt. Faraon, opowiada o cierpieniu, miłości, walce i podstępności. Jest to opowieść o czasach w których jednym z bogów był człowiek- Faraon, decydował on o życiu... i śmierci, potrafił być bezwzględny, ale dostrzegał także proste potrzeby, nawet zwykłych niewolników.

Ramzes XII, ojciec Ramzesa XIII był faraonem bardzo wierzącym, niezwykle uległym woli kapłanów. Nie potrafił się im sprzeciwiać. Ci zaś skrupulatnie to wykorzystywali do swoich celów. Zdobywali w ten sposób bogactwa, włości i prawa. Mądrzy duchowni dążyli do osłabienia władzy faraona np. sugerowali rozwiązywanie walecznych, ale płatnych pułków libijskich. To wydarzenie wywołało wojnę z Libią. Na czele armii Egipskiej stanął młody, waleczny i doświadczony w sprawach wojskowych następca tronu, który wywierał coraz większy wpływ na swego ojca. Był to jeden z podstępnych planów kapłanów, którzy chcieli się pozbyć inteligentnego księcia.

Wynik tej wojny od początku był przesądzony na korzyść Egiptu, więc potęga państwa nie ucierpiałaby, a przyszły władca stojący na czele armii zostałby na dłużej odsunięty od polityki państwa. Na nieszczęście dla kapłanów w tym czasie Ramzes XII ciężko zachorował i wkrótce potem zmarł.

Tron objął jego syn, od zawsze buntujący się namowom i decyzjom kapłanów. Za jego panowania Egipt wciąż był państwem silnym, choć lata świetności miał już za sobą.

Konflikt pomiędzy arcykapłanami, a młodym faraonem coraz bardziej się zaostrzał. Jednak przebiegli duchowni nie zamierzali się łatwo podporządkować, co doprowadziło do ciężkiej wojny domowej. Po jednej stronie znalazł młody i niedoświadczony, choć ambitny władca Egiptu, a po drugiej gromadzona przez wieki mądrość i doświadczenie kapłanów oraz ich ogromne skarby, które faraon chciał ofiarować dla państwa.

Duchowni do swoich celów, zawsze potrafili umiejętnie wykorzystać nawet zaćmienie słońca strasząc gniewem bogów niewolników, chłopów... a nawet faraonów.

Mimo poparcia wojska Ramzes XIII przegrał wojnę, znaczna część jego armii była przekupiona, a na usługach kapłanów były setki szpiegów i zdrajców. Władca został podstępnie zabity przez swojego bliźniaczo podobnego sobowtóra - Greka Lykona, będącego w spisku z arcykapłanami.

Mimo tak dużego zaangażowania faraon," Pan Nad Pany” i żyjący „wiecznie syn słońca", przegrywa i ginie. Wynik takiego konfliktu był praktycznie z góry przesądzony na korzyść „Świętych” i „Nietykalnych” Kapłanów, którzy bez żadnych skropołów dążyli do władcy nad państwem.

Książka kończy się dość przykro. Bohater pozytywny, chcący jak najlepiej dla swojego kraju, zostaje zamordowany, a Ci których chciał pokonać zostają przy życiu i nadal manipulują ludźmi... Jest to dobry przykład tego, co może przynieść zawiść, oraz tego, że dobro nie zawsze wygrywa, chociaż wszystko na to wskazuje- zło nigdy nie śpi i zawsze może nam wbić nóż w samo serce.