Rola tzw. „kategorii centralnych” i „efekt halo” w spostrzeganiu partnera rozmowy

Badania przeprowadzone przez Aschał wskazują na istotną rolę tzw. kategorii centralnych w postrzeganiu u partnera interakcji. Te kategorie to ciepłe emocjonalnie i chłodne emocjonalnie. Jeżeli spostrzegamy osobę partnera jako ciepłego emocjonalnie to mamy tendencję do przypisywania mu kolejnych pozytywnych cech mimo, że ich bezpośrednio nie spostrzegamy (że jest inteligentny, prawdomówny). Natomiast jeżeli oceniamy osobę partnera jako zimnego, wówczas przypisujemy mu negatywne cechy, mimo że ich bezpośrednio nie spostrzegamy.

W spostrzeganiu partnera interakcji występuje tzw. efekt aureoli (H) – polega on na tym, że jeżeli spostrzegamy u partnera jedną cechę którą ja oceniam jako pozytywną to mam tendencję również do przypisywania mu kolejnych pozytywnych cech.
Występuje też tzw. efekt diabelski - tzn. jeżeli tylko jedną cechą oceniamy negatywnie u partnera to mamy tendencję do przypisywania mu kolejnych negatywnych cech mimo, że w ich zachowaniu nie dostrzegamy.

System pojęć których stosuje jednostka do opinii zachowania osoby z którą podejmuje rozmowę. Spostrzegając partnera rozmowy staramy się opisać jego wygląd, to za pomocą stosunkowo niewielkiej liczby kategorii pojęciowej tj. dobry, zły, przyjacielski, wrogi, tolerancyjny. Kategorie te mają formy dwubiegunowych wymiarów. Stosunkowo często oceniając partnera posługujemy się tylko kategoriami biegunowymi nie używamy kategorii pośrednich.