Absolutyzm w Austrii

Monarchia Habsburgów austriackich i wojna sukcesyjna

Habsburgowie panowali w Austrii, Czechach, na Węgrzech, w poł. Niderlandach i półn. Włoszech. Państwa te połączone były unią personalną. Karol VI nie miał męskiego potomka i w 1713r. ogłosił sankcję pragmatyczną, która dotyczyła przejęcia władzy przez jego córkę. W przyszłości chciał połączyć państwa wchodzące w skład imperium Habsburgów unią realną.
Po śmierci Karola VI nie uznano przejęcia tronu przez Marię Teresę. Rozpoczęła się wojna o sukcesję austriacką (1740 – 1748):
- na Austrię jednocześnie uderzają Prusy Fryderyka II (I wojna śląska), Saksonia Augusta II, Bawaria, Francja Ludwika XV i Hiszpania.
- Prusy zdobywają Śląsk, Bawaria zajmuje Czechy, a Hiszpania tereny półn. Włoch.
- elektor Bawarii Karol Albert (mąż siostry Marii Teresy) uznaje się za cesarza
- Maria Teresa wycofuje się z wojny z Prusami (1742), pomocy udziela jej Anglia
- ponownie uderza Fryderyk II (II wojna śląska)
W 1748r. zostaje zawarty pokój w Akwizgranie. Na jego mocy Maria Teresa zachowuje władzę, traci Śląsk.

Wojna siedmioletnia

Prusy, po zajęciu żyznego i bogatego w surowce mineralne Śląska, stały się zagrożeniem dla Austrii, ale również Francji Ludwika XV i Rosji cesarzowej Elżbiety. Nastąpił „przewrót przymierzy”: sojusz zawarły Francja i Austria oraz Austria i Rosja. Wojna prowadzona była przez Prusy w sojuszu z Wielką Brytanią, Hanowerem, Hessen-Kassel i Brunszwikiem przeciw koalicji Austrii, Rosji, Francji, Hiszpanii, Saksonii i większości państw niemieckich.
Toczyła się w Europie, gdzie Austria usiłowała odzyskać Śląsk i wraz ze sprzymierzeńcami rozparcelować Prusy, oraz w koloniach - w Ameryce Północnej i Indiach. Zakończyła się pokojem w Hubertusburgu 1763, który nie wprowadzał zmian terytorialnych, pozostawiając Prusom Śląsk.


Reformy Marii Teresy i Józefa II

Jej doradcą był syn, arcyksiążę Józef, wsółrządzący od 1765 roku.
- 1740-1748 toczyła wojnę w obronie monarchii (tzw. wojna sukcesyjna),
- prowadziła tzw. wojnę siedmioletnią (1756-1763) o Śląsk w przymierzu z Francją, Rosją, Saksonią i Szwecją, jednakże bez spodziewanych rozstrzygnięć,
- W 1772 wzięła udział w I rozbiorze Polski, zajmując część województwa krakowskiego i sandomierskiego, polską część Śląska, Ruś Czerwoną i Podole,
- wprowadziła stałe podatki obciążające wszystkie warstwy społeczne, w tym szlachtę i duchowieństwo,
- dążyła do budowy jednego centrum zarządzania dla ziem austriackich, czeskich i morawskich, likwidując uprawnienia władz stanowych.



Po jej śmierci objął rzady jako Józef II (1780-1790).
- rozpoczął I rozbiór Polski (1772)
- podzielił monarchię na gubernie
- rozbudował państwowy kontrolny aparat biurokratyczny, w którym funkcje powierzał wykształconym urzędnikom, wprowadził dla nich dodatki oraz renty, zapewniając im stabilną sytuację finansową,
- dążył do poprawy bytu ludności, głównie chłopów,
- popierał rozwój szkolnictwa (m.in. utworzył świeckie szkoły ludowe),
- zreformował armię, wprowadził pobór rekruta,
- dążył do całkowitego podporządkowania Kościoła katolickiego państwu (józefinizm),
- zlikwidował część klasztorów, z czego fundusze przeznaczał na budowę szpitali i szkół oraz na wypłacanie pensji duchowieństwu,
- ogłosił patent religijny, zrównujący w prawach protestantów i katolików.