"Dlaczego Ramzes poniósł klęskę" - rozprawka.

Bolesław Prus w swoim utworze "Faraon" opowiada o losach egipskiej ludności. Główny bohater - Ramzes XIII, mając dwadzieścia dwa lata odziedziczył tron po swoim ojcu. Chciał prawdziwej władzy. Jednak nie spodziewał się, że prawowanie rządów może być tak trudne. Uparty, nie zamierzał słuchać kapłanów, a tym bardziej podporządkowywać się ich decyzjom. Chciał stawić czoła wszelkim przeciwieństwom. Niestety, poniósł klęskę - czy mógł tego uniknąć? Czemu tak się stało?

Niczego nieświadomy Ramzes był ciągle manipulowany. Nie mógł poradzić sobie z siecią intryg snutych przez jego zamaskowanych wrogów. Kapłani dysponowali kapitałem państwa i to głownie stanowiło ich siłę. Młody władca był przeciwny, by duchowieństwo odgrywało w państwie tak olbrzymia rolę. Chciał, by ograniczyli się wyłącznie do spraw religijnych. Nie zwracał uwagi na ich rady. Uważał, że sam poradzi sobie lepiej i z większą korzyścią dla narodu. Brak mu było rozwagi i rozsądku. Gniew, zbyt często go zaślepiał, co wykorzystywali inni, spragnienie władzy. Przecież człowiekiem porywczym jest trudno manipulować, a taki niewątpliwie był Ramzes. Wielu ludzi doradzało mu, jak ma postępować. Niedoświadczony młodzieniec nie zdawał sobie jeszcze sprawy, że pomimo wszystko działali oni w swoim interesie.

Innym, równie ważnym powodem klęski egipskiego władcy, był brak umiejętności przewidywania skutków i właściwej oceny sytuacji. Ramzes zbyt raptownie podejmował nieprzemyślane decyzje. Obiecał wojsku złoto, choć nie posiadał pieniędzy, liczył na ojca i na kapłanów. Planował wprowadzenie nowych reform i zmian, ale na nie również nie miał funduszy.

Faraonowi brakowało również konsekwencji w postępowaniu. Był to kolejny powód jego niepowodzeń. Nietrzeźwy wydał się przed kapłanami, że wie o tajnym traktacie z Asyrią.

Na pewno nie można uznać, że Ramzes był złym człowiekiem. Faktycznie, posiadał, wiele, wyżej wymienionych wad, ale swoim postępowaniem przejawiał również wiele pozytywnych cech. Bardzo pragnął polepszenia sytuacji panującej w Egipcie. Był bardzo szlachetnym, odważnym, inteligentnym człowiekiem. Miał dobre, współczujące serce, ale nie miał na tyle mądrości by przechytrzyć kapłanów, przejąć skarb Labiryntu lub skłonić ich, by mu go wydali. Był zbyt młody, dlatego zabrakło mu doświadczeń politycznych. Za bardzo ufał innym i nie przewidział, że ktoś może to wykorzystać. Gdyby kierował się większym rozsądkiem potrafiłby skorzystać z nauki kapłanów właśnie po to, by móc z nimi walczyć. Doskonały władca powinien opowiadać się po stronie mądrych, przemyślanych decyzji. Niestety, sam odebrał sobie szansę bycia władcą...