Zjawisko Fotoelektryczne - wzory

Zjawiskiem fotoelektrycznym zewnętrznym nazywamy emiję elektronów z ciała

oświetlanego promieniowniem elektromagnetycznym.

1.Dla danej fotokatody ilość emitowanych fotoelektronów jest proporcjonalna do natężenia

padającego na fotokatodę światła.

2.Dla każdego metalu istnieje pewna najniższa częstotliwość światła (n01,n02),poniżej której

zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi

3.Prędkość maksymalna fotoelektronów nie zalezy od natężenia śwaitła padającego, z zależy od

częstotliwości czyli od długościfali światła.

Maksymalna energia emitowanych z anody fotoelektronów:

Efot.=1/2mu2=eU0

Energia kwantu: E=h*n E=h*c/l

Energia inetyczna elektronu jest równa energii fotonu pomniejszona o pracę potrzebną na

wyrwanie elektronu z poweirzchni metalu (tzw. pracę wyjścia W0)

Równanie Einsteina-Millikana Ek=h*n-W0

1eV=1e*1V=1,602*10-19C*1V=1,602*10-19J ----------1eV=1,602*10-19J

Dwa prawa dotyczące zjawiska fotoelektrycznego:

1.Energia fotonów emitowanych w trakcie naświetlania metalowej płytki nie zależy od

natężenia promieniowania, a jedynie od jego długości fali.

2.Liczba elektronów emitowanych z płytki jest wprost proporcjonalna do natężenia

padającego na nią promieniowania.

Masa fotonu: m= h*n /c2 = h/c*l c = l/T = l*n n = 1/T n = f = c/l

Pęd fotonu: p = mf*c = h*n/l = Ef/l = h/lf

Energia kinetyczna: Ek = ½*mU2=eU

Pęd elektronu: pe = 2me*Ek = 2me*Ue