| Wers | Sylaby | Rymy |
|---|---|---|
| Zgaśnij księżycu | 7 | b |
| Z misiem w rączkach zasnęło dziecko | 10 | a |
| Miasto milczy jak tajemnica | 9 | b |
| Przyczajony za oknem zdradziecko | 10 | a |
| Zgaśnij zgaśnij księżycu! | 7 | b |
| Księżyc srebrne buduje mosty | 9 | c |
| Księżyc płacze zielonymi łzami | 10 | d |
| Księżyc jest tylko dla dorosłych | 9 | c |
| Zasłoń okno zasłoń okno mamo. | 10 | d |
| Z wież wysokich przez liście szpalerów | 10 | e |
| Na dorosłych zstępuje księżyc | 9 | f |
| Synek ma trzy lata dopiero | 9 | e |
| Jemu jeszcze nie wolno tęsknić. | 9 | f |
| Jeszcze będą burzliwe noce | 9 | g |
| Srebrne miasta dużo goryczy | 9 | h |
| Wstań mamusiu zasłoń okno kocem | 10 | g |
| Zgaśnij zgaśnij księżycu! | 7 | h |
Analiza wiersza
Wiersz Andrzeja Bursy jest tekstem o budowie nieregularnej, stroficznej. Występują tu rymy przeplatane, w większości niedokładne. Podmiotem lirycznym w wierszu jest dziecko
Z misiem w rączkach zasnęło dziecko
Nastrój w wierszu jest smutny, ponieważ tworzy go obraz bezradnego dziecka, próbującego odpędzić zło i zasnąć w spokoju.
Księżyc przedstawiony jest jako pamiątka po czymś, co przeminęło i rodzi tęsknotę.
Synek ma trzy lata dopiero
Jemu jeszcze nie wolno tęsknić
Świat dorosłych musi zostać zamknięty przed dzieckiem.
Księżyc jest tylko dla dorosłych
W nawoływaniu dziecka ukrywa się prośba o pomoc w zapomnieniu o tęsknocie
Zgaśnij zgaśnij księżycu
Wiersz przedstawia typ liryki „zwrotu do adresata”. Adresatem tych próśb jest matka, której zadaniem jest pomóc dziecku
Zasłoń okno zasłoń okno mamo
Teraz dziecko nie ma prawa myśleć o niczym złym, ponieważ jest jeszcze za małe, aby to przeżywać. Jeszcze nadejdzie na to czas
Jeszcze będą burzliwe noce
Srebrne miasta dużo goryczy
Synek myśli, że mama może w łatwy sposób uchronić go przed złem, że jednym ruchem może uchronić go przed nieszczęściem świata zewnętrznego
Wstań mamusiu zasłoń okno kocem
Zgaśnij zgaśnij księżycu