"Mistrz i Małgorzata" Bułhakowa.

Niedawno miałam okazję przeczytać książkę Michała Bułchakowa pt. „Mistrz i Małgorzata”. Autor tej książki poświęciła dwanaście lat swojego życia na napisanie jej, jednak nie została ona wydana od razu. Opublikowano ją dopiero czterdzieści lat po śmierci pisarza i zaraz stała się światowym bestsellerem.
Akcja powieści rozgrywa się w komunistycznej Moskwie na początku lat 30- stych XX wieku. W utworze tym przeplatają się dwa światy: świat fikcji i rzeczywistości. Bohaterowie fikcyjni to szatan- Woland oraz jego świta: Korowiow, kot- Behemoti Azazzello, natomiast postacie realistyczne to mieszczanie, literaci i tytułowi bohaterowie. Powieściopisarz przedstawia literatów i mieszczan jako ludzi, którzy poprzez swoją głupotę i chciwość ściągają na siebie nieszczęście, natomiast szatana i jego dziwaczną świtę jako istoty rozumne umiejące wykorzystać słabostki ludzi przeciwko nim.

Nie jest to jednak opowieść tylko o mieszkańcach Moskwy i szatanie. To także historia ludzi, którzy podążają drogą wybraną przez siebie przeciwstawiając się złu i kłamstwu, jakie ich otacza. Walka dobra ze złem jest motywem przewodnim utworu, obecny zarówno w jej „nowszej” części jak i w rozdziałach poświęconych dziełu Mistrza- historii Piłata i Jeszui. Bułchakow splata ze sobą wiele wątków tworząc spójną całość. Czas powieści jest elastyczny i autor w swobodnie przechodzi ze strefy realnej, z Moskwy lat 30- stych, do Jerozolimy początków naszej ery.

Powieść ta jest pisana językiem prostym, co ułatwia odbiór treści. Powieściopisarz w swoim dziele zastosował związki frazeologiczne i neologizmy. Ponadto opierał się na Biblii i „Fauście” Goethego. „Mistrza i Małgorzatę” Można traktować jako „współczesną baśń”. W lekturze mamy walkę dobra ze złem, chociaż przedstawioną w nietypowy sposób, bohaterów pozytywnych i negatywnych, postacie fantastyczne. Jak we wszystkich baśniach dobro i miłość zwycięża i tak jak wszystkie baśnie powieść ta jest uniwersalna.