Wypełnienie powołania warunkiem szczęścia.

Bóg nie ogranicza się tylko do tego, że nas stworzył i dał nam przykazania, abyśmy wiedzieli jak postępować na co dzień. Stwórca każdego z nas kocha i każdego z nas zna, z naszymi silnymi i słabszymi stronami. Każdy z nas jest dla Boga tak cenny, że Pan ma konkretny pomysł na życie dla każdego z nas. Ten Boży pomysł nazywamy powołaniem. Bóg powołuje nie dlatego, że chce ograniczyć naszą wolność czy za nas decydować o naszym życiu, lecz dlatego, że kocha i że chce pomóc nam pójść najlepszą dla nas drogą życia. Nikt nie jest człowiekiem bez powołania, gdyż nikt z nas nie jest wyłączony z Bożej miłości. Bóg każdego kocha i każdego powołuje a wypełnienie tego powołania jest warunkiem szczęścia.

Większość młodych ludzi zastanawia się, co warto uczynić ze skarbem życia, który otrzymaliśmy od Boga. To dobrze, gdy człowiek pragnie być szczęśliwy, gdy pragnie wygrywać życie. Dokładnie takie samo jest pragnienie Boga. Problem pojawia się wtedy, gdy człowiek pragnie być szczęśliwy w łatwy sposób, czyli bez wysiłku i dyscypliny, bez pracy nad własnym charakterem, bez uczenia się wiernej i mądrej miłości, bez wystrzegania się zła i grzechu, bez ochrony własnej wolności przed uzależnieniami. Liczenie na łatwo osiągalne szczęście to najgroźniejsza pułapka, jaką człowiek może zastawić na samego siebie. Nic tak nie oddala od szczęścia, jak szukanie szczęścia łatwego, natychmiastowego, mylonego z przyjemnością.

To właśnie po to, by ustrzec się naiwnych pomysłów na dorosłe życie, warto w tej sprawie słuchać bardziej Boga niż ludzi i niż samego siebie. Bóg pomaga nam znaleźć szczęście prawdziwe, a nie szczęście chwilowe, pozorne. Bóg proponuje nam wielkie rzeczy i wielkie aspiracje, które mogą być naszym powołaniem. W oczach Boga nikt z nas nie jest człowiekiem drugiej kategorii, ani kimś powołanym do jakiegoś mniejszego szczęścia. Drogą do szczęścia jest odkrycie, że Bóg powołuje nas najpierw do bycia człowiekiem i chrześcijaninem. Taki człowiek odróżnia szczęścia od chwilowej przyjemności, która nikomu z ludzi do szczęścia nie wystarczy. Drugim naszym powołaniem jest stawanie się chrześcijaninem, czyli kimś coraz bardziej podobnym do Jezusa, coraz bardziej świętym i kochającym tak, jak On pierwszy nas pokochał.

Większość ludzi jest powołana do szczęścia w małżeństwie i rodzinie. Jest to jeden ze szczególnych sposobów dorastania do świętości i stawania się coraz bardziej podobnym do Chrystusa. Inni, ci powołani w szczególny sposób, wybierają kapłaństwo albo życie konsekrowane. Natomiast nikt z nas nie jest powołany do bycia egoistycznym samotnikiem, gdyż nie jest dobrze człowiekowi być samemu. Naprawdę żyć chce się tylko tym, którzy kochają i wiążą się z tymi, którzy też kochają. Wypełnienie takiego powołania jest warunkiem szczęścia i ono naprawdę daje szczęście.


Źródła:

https://opoka.org.pl
https://gloria.tv/
http://mateusz.pl/