Charakterystyka Petroniusza

Jednym z głównych bohaterów książki Henryka Sienkiewicza "Quo vadis" jest Petroniusz, jeden z doradców Nerona. Patrycjusz, krewny Winicjusza, posiadał ogromne poparcie Rzymian. Nazywano go arbitrem elegancji.

Petroniusz wzbudzał zachwyt kobiet, był niezwykle przystojny. Patrycjusz był wychudłą, ale też pogodną osobą. Miał gładkie i zadbane ciało, błyszczące oczy. Zawsze ubierał się w piękne, doskonale dobrane stroje.

Petroniusz był sprawny fizycznie, "Lecz nagle stała się rzecz zadziwiająca. Ów wysmukły i zniewieściały Petroniusz chwycił wpijającą mu się w ramię dłoń młodego atlety, zaczym chwycił drugą i trzymając je obie w swojej jednej rzekł: - Ja tylko z rana jestem niedołęgą, a wieczorem odzyskuję dawną sprężystość"

Patrycjusz był pomysłowym człowiekiem, pokazał to wiele razy najlepszym przykładem jest skrytykowanie dzieła Nerona i obronienie się stwierdzeniem, że utwór Nerona jest cudowny, ale jak na niego to mógłby być zdecydowanie lepszy.

Krewny Winicjusza był bardzo odważny, wiele razy ryzykował swoją pozycję na dworze Cesarza, pomimo ryzyka zawsze wychodził na tym bardzo dobrze… Do czasu. Pomimo tego, że los Petroniusza był przesądzony, to jednak kazał samemu odebrać sobie życie, niejako sam na siebie wydał przedwczesny wyrok śmierci. Neron nie miał na tyle odwagi.

Petroniusz był człowiekiem oddanym bliskim osobą, kiedy usłyszał o pomyśle zrzucenie winy za płonący Rzym na chrześcijan, sprzeciwił się mu, wiedział że sprzeciw wobec pomysłu który podoba się cesarzowi to nie jest dobry pomysł, lecz i tak to zrobił, chciał chronić swojego krewnego.

Jedyną osobą, która nie lubiła Petroniusza był Tygellinus, traktował go jako wroga. Zazdrościł mu mądrości i dobrej opinii u Nerona.

Osobiście polubiłem bardzo Petroniusza, wzbudził we mnie sympatię. W wielu dziełach jest postać lubiana przez odbiorców i szanowana przez postacie w utworze, bardzo często ginie, Petroniusza zaliczyłbym takich charakterów.