Na podstawie znajomości różnych starożytnych koncepcji szczęścia przedstaw własną filozofię życiową.

Od wieków ludzie starali się odnaleźć definicję słowa "szczęście" i drogę do jego osiągnięcia. Dla każdego człowieka kryło w sobie inną tajemnicę i było inaczej określane. Tęsknota człowieka za beztroskim i szczęśliwym życiem ma długą tradycję. Już starożytni Grecy wyobrażali sobie, że istnieje gdzieś kraina wiecznej beztroski i szczęścia, gdzie wszytsko przychodzi bez trudu, nie istnieje ból i cierpienie. W czasach starożytnych istaniała pamięć o mitycznym "złotym wieku" i utraconych na zawsze krainach szczęścia, gdzie człowiek istniał zespolony z naturą. Człowiek od zarania dziejów poszukuje odpowiedzi na pytanie o sens życia. Trudno bowiem jest żyć bez odpowiedzi na to pytanie. Każda kultura stara się wypracować odrębny model człowieka, o innym rozumieniu wartości, o innym światopoglądzie.

Szczęście - uczucie zadowolenia, radości oraz powodzenie i splot pomyślnych dla człowieka okoliczności zewnętrznych. Filozofowie, zgłębiając tajemnice życia, wysuwają różne koncepcje dotyczące istnienia. Każdy proponuje inną metodę poznania, chcąc uzyskać odpowiedź na pyatnie "Czym jest to wszytsko?".
Chciałbym odnaleźć swoją jedyną, niepowtarzalną drogę życiową. Życie jest jak podróż. Dążymy do czegoś, pragniemy poznać i odkryć jak najwięcej, by wzbogacić swoje istnienie, by dosięgnąć doskonałości.
W centrum zainteresowania starożytnej filozofii znajdował się najpierw świat, następnie człowiek. Najwięksi filozofowie greccy ujęli różnorodne zjawiska przyrodnicze, etyczne i estetyczne w jedną, spójną całość. Właśnie oni odnaleźli wszystkie te ideały, których na próżno szukać w świecie umierających wartości i zanikającej ludzkiej wrażliwości.

Sokrates starał się ukazać innym wartości cnoty, która wyższa jest niz dobra materialne. Podstawą cnoty według Sokratesa była wiedza, tę zaś można osiągnąć za pomocą rozumowania, dialogu, który prowadzi do prawdziwej wiedzy oraz do uświadomienia sobie własnych ograniczeń. Głosił nierozłączność szczęścia i rozumu. Zakładał, że kto posiadł cnotę i wiedzę, posiada największe dobro, jest szczęśliwy. Chciałbym, aby najsłynniejsze powiedzenie Sokratesa "Wiem, że nic nie wiem" było dla mnie przykładem skromności. Powinniśmy pamiętać, że człowiek uczy się całe życie, że całe życie powinien pracować nad sobą i swoim charakterem. Stwierdzenie Sokratesa zachęca mnie do poszukiwania prawdy, dobra i ciągłego dążenia do zdobycia mądrości życiowej. Dzięki Sokratesowi wiem, że prawdziwa mądrość człowieka polega na uświadomieniu sobie własnej niewiedzy.

"Myśleć to co prawdziwe, czuć to co piękne, kochać co dobre" - w stwierdzeniu tym tkwi cel rozumnego życia według Platona. Naczelną i bezwzgldną wartością jest dobro, piękno i prawda. Uważam, że należy pamiętać, że dobro jest najważniejsze. Człowiek tęskni do niego, dąży do jego poznania, a przez to może stać się lepszy, może doskonalić się. Musimy pamiętać, że nikt nie jest idealny. To co uważamy za swoją prawdziwą wartość w rzeczywistości może być tylko cieniem. Nigdy nie osiągniemy doskonałości, jak również nigdy nie będziemy mogli z czystym sumieniem powiedzieć, że dana wartość nas całkowicie cechuje, jednak wszyscy zdecydowanie powinniśmy do niej dążyć.

Epikur uważał, że każdy człowiek ma prawo do osiągnięcia szczęscia, do zaznania rozkoszy w życiu. Istotne jest dążenie do szczęścia duchowego. Sądzę, że poglądy głoszone przez Epikura były bardzo trafne. Ważne jest to, aby żyć rozsądnie, spokojnie, moralnie. Należy dbać o dobra moralne i intelektualne. Należy pozostawić po sobie dobrą pamięć. Chciałbym, aby ta pamięć wywołała pozytywne emocje wśród ludzi. Pragnę żyć tak, aby pozostawić po sobie coś dobrego i pełnego wartości. Każdy z nas powinien przeżyć życie tak, aby kiedyś dobrze o nim mówiono. Należy pamiętać, że nasze życie może skończyć się w każdej chwili. My jednak nie możemy bać się nadejścia końca życia doczesnego. Osobiście pragnę żyć w zgodzie ze szlachetnymi wartościami, które służą zapewnieniu szczęścia sobie i innym. Wyznaję zasadę "carpe diem", gdyż uważam, że życie jest krótkie, mija i więcej nie będzie nam dane żyć na tym świecie. Należy cieszyć się każdą chwilą w myśl hasła Horacego.

Twierdzę, że warto kierować się w życiu również wartościami o których mówił Arystoteles. Szczęście może osiągnąć ten, kto czyni dobrze, kieruje się prawością i żyje cnotliwie (sprawiedliwość, lojalność, przyjaźń). Są to cechy, dzięki którym można czuć się wartościowym człowiekiem.

Zenon z Kition, twórca stoicyzmu głosi potrzebę osiągnięcia szczęścia poprzez kierowanie się cnotą, umiarem, zachowaniem spokoju w okolicznościach jakie przynosi los. Chciałbym osiągnąć stoicki spokój, aby dzielniej znosić ciosy i dary losu.

Poszukując swojej koncepcji życiowej warto odwołoać się do gotowych propozycji. Jeśli szukamy sensu istnienia, może nam pomóc znajomość filozofii greckiej. Sami przyjmujemy określone wartości, albo je akceptujemy, albo odrzuacamy. Sami określamy, co jest ostatecznie ważne. Można swój czas przewegetować, nie podejmując z życiem i światem żadnej walki. A przecież człowiek jest niepowtarzalnym i najdoskonalszym stworzeniem i powinien poszukiwać wszelkich celów i snuć dalekosiężne plany.

Chcę wymienić: mądrość, dobroć, wierność, szacunek, poświęcenie, patriotyzm, przyjaźń i lojalność. Wyżej wymienione cechy są bliskie mojemu sercu. Wiem jednak, że nie mogę z czystym sumieniem powiedzieć, iż wszystkie je posiadam. Pragnąłbym uczynić je własnymi, ale wiem też, że to się równa z ciężką pracą nad swoim charakterem, nie mniej jednak jak głosili filozofowie antyku uważam, że człowiek powinien dążyć do doskonałości, pamiętając jednak przy tym o pokorze i skromności. Nie powinien wpadać w samouwielbienie i uważać, że osiągnął już wszytsko w dziedzinie samodoskonalenia się. Oosbiście pragnę żyć w zgodzie z wartościami przeze mnie opisanymi, tak żeby zasłużyć na spokojne życie wieczne opisane w Biblii. Życie zgodnie z tymi wartościami służy zapewnieniu szczęścia i sobie i innym, z którymy się spotykamy. Uważam, że warto jest żyć zgodnie z wartościami propagowanymi przez filozofów antycznych.