Czy postawa harcerzy z szarych szeregów może być dla mnie wzorem i przykładem?

Zagadnienie to należałoby głównie rozpatrzyć pod kilkoma względami. Przyjrzyjmy się teraz zatem całej sprawie kątem czasu. Wydarzenia, związane z szarymi szeregami są odległe o ponad pół wieku. Przez ten długi czas wiele się zmieniło, a m.in. nastawienie patriotyczne młodzieży.

Dziś trudno byłoby znaleźć grupę osiemnastolatków, którzy chcieliby oddać życie za swoją ojczyznę i chcieliby za nią gorliwie walczyć. Grupę ludzi, która by wyszła naprzeciw wszelkim przeszkodom losu, za własne państwo, która by nie patrzyła na wszystko egoistycznie, lecz także potrafiła się dostrzec w pewnej wielkości ludzkiej, jaką jest naród. Z pewnością postawa harcerzy sprzed ponad 50 lat jest postawą wzorową i powinna być dla nas przykładem, niestety jednak natura ludka wciąż podlega wielu przemianom. Jedną z nich jest właśnie zmiana postrzegania się jako jednostka całości, na rzecz spojrzenia na siebie jako całość jednostki.

Kolejnym aspektem, na który chciałbym zwrócić uwagę jest kwestia ich samych. Byli harcerzami. Ich priorytetami był „BÓG, HONOR I OJCZYZNA”. Od kiedy zaczęli należeć do ZHP, wpajano im tę „zasadę”. Możliwe, iż także to zmieniało ich punkt widzenia na to, co ich otaczało i to właśnie mogło zaważyć nad ich ogromnym poświęceniem.