Interpretacja wiersza Jerzego Harasymowicza "Jak lodu szybka".

Jak lodu szybka

Na Twym sercu
ta miłość leży czysta
jak lodu szybka

I widać przez nią każde
serca poruszenie

I wiem już
I Ty wiesz

Że żadne przysięgi
pisane na klęczkach

I żadne serafiny
gnieżdżące się w koronie
Stworzyciela

Nie sprowadzą nas
na ziemię


Jerzy Harasymowicz


Wiersz "Jak lodu szybka" jest dziełem polskiego poety współczesnego Jerzego Harasymowicza, który przez krytykę uznawany jest jako ten, który przyczynił się do odnowienia poezji polskiej po 1956r. Poeta jest znany przede wszystkim z liryk karpackich, niejednokrotnie wykorzystywanych jako słowa do piosenek. Pomimo największej ilości napisanych przez niego wierszy o tematyce karpackiej znalazło się również miejsce dla utworów miłosnych, takich jak na przykład powyższy wiersz.

Podmiot mówiący w tym dziele zwraca się do osoby przez niego ukochanej o czym świadczy apostrofa w pierwszym wersie wiersza "Na twym sercu (...)". Miłość przyrównuje do tafli lodu, która jak to piękne uczucie jest krystalicznie czysta. Szklana przeźroczystość sprawia że każdy wie kiedy jest to prawdziwe uczucie. Miłość jest tak wielka że osoba jest zdolna do największych poświęceń, nawet do złamania przysiąg.
Żadna siła nie jest też w stanie rozdzielić pary kochanków. Serafiny, czyli najwyższe anioły, występują tutaj jako obraz siły, która i tak nie może rozłączyć zakochanych. Miłość powoduje odcięcie zakochanych od zwykłego otaczającego nas świata, tworzą własny świat do którego nikt nie ma wstępu i chcą pozostać w tym stanie jak najdłużej. Wiersz pomimo swych niewielkich rozmiarów niesie ze sobą wiele treści. Środki stylistyczne wzbogacają nasze odczucia podczas czytania tego utworu. Już sam tytuł jest porównaniem "Jak lodu szybka". Są tu apostrofy, epitety i porównania, które mają na celu jak najbogatsze odwzorowanie słowami tak wielkiego uczucia którym jest miłość.