Kim są i jacy są bohaterowie powieści Henryka Sienkiewicza "Quo vadis"?

"Quo vadis" jako książka nagrodzona Nagrodą Nobla pięknie przedstawia życie dwóch przeciwnych sobie grup społecznych. Do tej złej zalicza się cezar oraz jego elita, natomiast do tej drugiej nalezą wszyscy chrześcijanie. Neron był człowiekiem kochającym sztukę i muzykę. Sam pisał wiersze oraz tworzył melodie do swoich pieśni i hymnów. Mimo iż muzyka łagodzi obyczaje, cezar był złym człowiekiem i nie bez powodu nazywali go mordercą i "matkobójcą". Z pewnością najlepszym przyjacielem Nerona był Petroniusz - znawca rzeczy pięknych. To on zawsze oceniał dzieła cezara, a on zawsze chętnie słuchał jego opinii. Petroniusz jakoby człowiek leniwy, był dobry w sercu i duszy, choć nie chciał przyjąć wiary w jednego Boga. Zawsze chętnie pomagał Winicjuszowi, miał do niego i jego urody pewną słabość, a mianowicie nie potrafił mu nigdy powiedzieć "nie". Winicjusz był młodym wojownikiem. Ciało miał zbudowane, wyglądał pięknie i młodo. Do czasu gdy poznał Ligię, był twardym mężczyzną, gniewnym i wybuchowym. Jego życie zmieniło się całkowicie po poznaniu tej jedynej, którą ukochał całym swoim sercem już od pierwszego spojrzenia. Nie wiedział jeszcze wówczas, jak dzięki niej zmieni się jego życie. Początkowo Winicjusz traktował Ligę jako nałożnicę, którą musi mieć za wszelką cenę. Ona początkowo pokochała go, lecz jej serce zaczęło płakać po uczcie na Palatynie, gdzie pijany Winicjusz zachowywał się nagannie, tak bowiem był wychowany i tak biegło jego dotychczasowe życie - na ucztach, zabawach i rozkoszy. Wrażliwa Ligia, która tęskniła za domem, postanowiła ucieczkę. Winicjusz jednak zdał sobie sprawę z tego, iż źle postąpił. Im dłużej Winicjusz przebywał sam, bez niej, tym bardziej ją kochał, jego serce stało się wrażliwsze. Pokochał ją jeszcze mocniej po zapoznaniu się z wiarą, jaką wyznawała jego wybranka. W Winicjuszu rozdzierała się dusza, gdyż kochał i nienawidził Boga, którego wyznawała Ligia. Jego dusza napełniła się szczęściem, gdy przyjął chrzest. Poznał teraz prawdziwą miłość i szczęście, jakie może ogarnąć człowieka. Wiedział czego chce, a najważniejszym jego celem było ocalić Ligę z okrutnych rąk Nerona, który wydał manifest prześladowania chrześcijan. Jakoż po jakimś czasie udało mu się ją odzyskać, nie potrafię wprost wyrazić tego, co przeżywał młody człowiek. Była w nim tak ogromna radość, iż tylko "On" mógł sprawić że człowiek uległ tak głębokiemu zbliżeniu się do Boga. Według mnie Winicjusz najbardziej zasłużył sobie na moją uwagę, gdyż tylko on potrafił odmówić sobie tych wszystkich rzeczy, które miał u boku cezara, tylko on z przedstawionych w książce bohaterów potrafił uwierzyć w Boga mimo złota i dobroci, które otaczały go do tej pory.