Rośliny kwiatowe.

Najbardziej rozpowszechnionymi roślinami naczyniowymi są rośliny kwiatowe, tworzące grupę okrytozalążkowych, zwanych tych okrytonasiennymi. Rośliny te wytwarzają kwiaty, nasiona i owoce, stanowią przy tym ponad 80% wszystkich gatunków roślin. Występują w niemal wszystkich zakątkach świata, aczkolwiek ok. 2/3 gatunków rośnie w tropikach. Mogą być drzewami, krzewami lub roślinami zielnymi, których łodygi obumierają po każdym okresie wegetacyjnym. Wszystkie rośliny kwiatowe dzieli się na dwie grupy ze względu na liczbę liścieni u zarodków. U jednoliściennych z jednego zarodka wyrasta jeden liścień. Liście są często wąskie i mają równoległe unerwienie (np. jukka), a kwiaty są zwykle trójkątne. Do jednoliściennych należą tulipany, orchidee, a także bananowce i ananasy. Nieliczne, np. plamy, przypominają wyglądem drzewa. Dwuliścienne, do których należą m.in. róże i większość drzew, stanowią największą grupę wśród roślin kwiatowych. Ich zarodki (np.chilijskiego, dzikiego ziemniaka) mają po dwa liścienie. Liście dwuliściennych mają ogonek liściowy i unerwienie siatkowe. Ich kwiaty są zwykle cztero- lub pięciokrotne. U dwuliściennych korzeń główny często drewnieje i pęcznieje, magazynując skrobię. Łodygi właściwe, spotykane tylko u roślin naczyniowych, postrzymują liście i kwiaty. Ich komórki transportują składniki odżywcze i wodę z korzenia, a produkty fotosyntezy z liści do innych części rośliny. U niektórych gatunków, np. kaktusów, to właśnie łodyga, a nie liście, wytwarza pożywienie. Łodygi rosną nad ziemią lub pod jej powierzchnią. Niektóre, zwane kłączami umożliwiają roślinie rozpowrzechnianie po rozległych obszarach, a łodygi przekształcone w bulwy magazynują pożywienie. Liść jest zwykle płaskim organem, czerpiących z promieni słonecznych energię, wykorzystywaną następnie do produkcji pożywienia. Liście niektórych roślin kwiatowych spełniają jednak inne funkcje. Niektóre pnącza posiadają wyspecjalizowane liście, które wytwarzają wąsy pomagające owinąć się wokół nieruchomych przedmiotów w poszukiwaniu oparcia. Grube liście sukulentów magazynują wodę. Prosty liść składa się z ogonka i blaszki liściowej. W przypadku liści złożonych, np. plamy rattanowej, blaszka dzieli się na wiele osobnych listków. Korzenie i pędy przyrastają na końcach, gdzie występują stożki wzrostu. Na każdym stożku wzrostu znajduje się warstwa komórek o cienkich ściankach, ulegających nieustającemu podziałowi, tzw. merystem. Jest on chroniony dzięki twardym łuskom pączkowym. Osłona zwana czapeczką chroni tkanki twórcze korzenia przed uszkodzeniem, gdy stożek wzrostu wciska się w ziemię. Wzrost roślin jest kontrolowany przez substancje zwane hormonami. W przypadku wielu roślin łodyga główna rośnie szybciej niż odgałęzienia, ponieważ jej stożek wytwarza hormony hamujące wzrost wszerz. Sprawia to, że roslina jest wysoka i smukła. Obcięcie czubka łodygi zatrzymuje produkcję tych hormonów i przyśpiesza wzrost poziomy, dzięki czemu roślina nabiera rozłożystych kształtów. Łodygi drzew i krzewów, zbudowane z drewna, nie obumierają po każdym okresie wegetacyjnym. Każdego roku w wyniku tzw. przyrostu wtórnego, czyli powstawania nowej warstwy drewna, łodyga drzewa staje się coraz grubsza. Po przecięciu pnia rośliny dwuliściennej można obejrzeć kolejne warstwy, tworzące koncetryczne słoje.