Czy i dlaczego "Syzyfowe prace" można nazwać radosnym hymnem na przekór wszystkiemu.

Niewątpliwie powieść „ Syzyfowe prace” Stefana Żeromskiego można radosnym hymnem.
Na potwierdzenie mojej wypowiedzi pragnę podać takie choćby argumenty.
Marcin Borowicz po wielkiej stracie, jaką niewątpliwie jest śmierć matki stał się osobą bardzo religijną, a jego żarliwość ukazywała się w wielu sytuacjach.
Było to pocieszenie dla niego i uczucie, które jak gdyby zastępujące tęsknotę za matką.
Innym z wielu argumentów przemawiającym za radosną postacią powieści jest wielkie poświęcenie i upór Andrzeja Radka, chłopaka, który w szybkim czasie zmienił się w dojrzałego mężczyznę, dla którego chęć zdobywania wiedzy była silniejsza od przeciwności
losu.
Przejawem patriotyzmu i obiektywnego patrzenia na przeprowadzane w gimnazjum lekcje był sprzeciw Figi Waleckiego skierowany przeciwko nauczycielowi historii, który przeinaczał fakty historyczne i w wyniku ukazanie polskich duchownych jako morderców.
Inne istotne fakty z powieści przemawiające za pozytywnym jej przebiegiem to chociażby obudzenie w Marcinie Borowiczu krytycyzmu i trzeźwego oceniana wydarzeń w jego otoczeniu.
Po przybyciu do gimnazjum Zygiera patriotyzm i inne pozytywne uczucia w dorastających chłopcach zaczynają przeważać.
Marcin w swoim młodzieńczym wieku po raz pierwszy przeżywa prawdziwą miłość.
Obiektem jego uczuć jest Anna zwana „ Birutą”.
Innym ważnym uczuciem jest przyjaźń Marcina i Andrzeja, która przychodzi w czasie,
w którym obaj tego potrzebują.
Niestety powieści jest też pewna ilość wydarzeń, które mogą posłużyć jako argumenty przeciwko pozytywnej treści powieści to argumenty „na przekór wszystkiemu”.
Jednym z takich argumentów jest śmierć matki Marcina oraz finansowe borykanie się z kłopotami, które wynikły z patriotycznej walki ojca Marcina w powstaniu listopadowym.
Przykładem braku pieniędzy jest posłanie Marcina do szkoły w Owczarach, a nie wynajęcie guwernera, który zapewne bardziej wyedukowałby Marcina niż ta szkoła.
Jednym z najsmutniejszych przykładów przeciwności losu jest osamotniona walka Andrzeja Radka o swą edukacje, a co za tym idzie o przyszłość.
Tytuł powieści oznacza syzyfowe prace władz zaborczych próbach rusyfikacji młodzieży polskiej siłą i to również przez prześladowania to następny przykład walki na przekór wszystkiemu.
Próba wydalenia Andrzeja Radka ze szkoły z powodu bójki, którą wszczęła inna osoba uświadamia nam bezmyślność władz i niesprawiedliwość.
Poważnym ciosem dla Marcina był wyjazd „Biruty” jego miłości, której tak naprawdę nigdy nie wyznał.

Powieść „Syzyfowe prace” jest poniekąd radosnym hymnem i powieścią na przekór wszystkiemu, argumenty przemawiają za obiema tezami.
Każdy czytelnik dostrzeże w niej elementy pozytywne napełniające szczęściem oraz negatywne papełniające smutkiem, rozpaczą, zwątpieniem.
Jednak tytułowe syzyfowe prace na szczęście nie oznaczają bezsensownej walki głównych bohaterów lecz walkę władz rosyjskich walczących o zniszczenie polskości i polskiego ducha.