Spór romantyków z klasykami w literaturze polskiej

Przedstawicielami elity intelektualistów byli:
•Kajetan Koźmian autor poematu „Ziemiaństwo polskie”
•Franciszek Dmochowski
•Franciszek Wężyk
•Kazimierz Brodziński autor sielanki „Wiesław”. W rozprawie „O pismach klasycznych i romantycznych” uzasadnił, że literatura powinna czerpać z literatury angielskiej i niemieckiej oraz klasycyzmu francuskiego. Stara się ustalić ducha poezji polskiej jak również określa formy kulturalne, które opisuję za pomocą metafor i porównań. Autor sugeruję, że dla polskiego Ducha najlepsza jest sielanka. Uważał, że nowa polska literatura powinna połączyć się z romantyzmem niemieckim i oświeceniem francuskim w syntezie.
•Jan Śniadecki był astronomem, matematykiem i filozofem. Rozprawa „O pismach klasycznych i romantycznych” (1819) to ostry atak na K. Brodzińskiego i na nurt romantyczny. Był wrogiem jakiegokolwiek przejawu romantyzmu. Postulował by polska kultura nie miała nic wspólnego z romantyzmem.
•Andrzej Feliński napisał hymn „Boże coś Polskę” w wersji oryginalnej był to hymn pochwalny Rosji. Napisał tragedię historyczną „Barbara Radziwiłłówna”
Klasycyzm był nurtem, który zapewniał panowanie rozumu. Klasycy byli przeciwni prądom i nurtom romantycznym, ponieważ zachęcały one do walki o niepodległość. Początkiem polskiego romantyzmu uznaję się od 1822 roku, w owym roku Adam Mickiewicz wydał tomik poezji, w którym znajduję się cykl ballad i romansów. W cyklu „Ballady i romanse” w drugim utworze tego cyklu Adam Mickiewicz podjął polemikę z Janem Śniadeckim. Adam Mickiewicz ostro sprzeciwia się poglądom Śniadeckiego.