Kochanowski- podsumowanie twórczości

W twórczości J. Kochanowskiego główną rolę odgrywa człowiek oraz jego uczucia i myśli. W swojej twórczości używa postaw antycznych takich jak epikurejska i stoicka, w których chodzi o to by czerpać z życia jak najwięcej. Poeta stworzył poezję, w której wypowiada prawdy uniwersalne i opisuje swoje życie. W literaturze polskiej stanowi symbol równowagi ducha i harmonii. Kochanowski zaczął pisać w języku łacińskim a następnie polskim. Potrafił słowami zaczerpniętymi z dzieł starożytnych wyrazić przeżycia człowieka polskiego renesansu.
Specjalizował się w pisaniu pieśni, fraszek oraz trenów. Najbardziej znane; fraszki to „do gór i lasów” oraz „na lipę”; pieśni „jest kto co by wzgardziwszy te doczesne rzeczy” która opowiada o człowieku renesansu. Po śmierci swojej córki Urszulki autor w 1580r. napisał cykl trenów, które stały się symbolem jego cierpienia.
Zastosował również motyw patriotyczny w pieśni „O spustoszeniu Podola” co świadczy o jego umiłowaniu ziemi ojczystej. W tejże właśnie pieśni przewidział również najazd Turków na Polskę który rzeczywiście miał miejsce w roku 1683.
Kochanowski pisał również pieśni o charakterze miłosnym refleksyjnym, biesiadnym filozoficznym oraz religijnym. W pieśni „Panny XI” ukazał portret swojej małżonki- Doroty Podlodowskiej.
Poeta od początku swojej twórczości był optymistą, jednak, po śmierci córki zaczął myśleć oraz tworzyć pesymistycznie co miało swój punkt kulminacyjny w trenie X. Po nim jednak poeta powoli odzyskuje wiarę w życie, a w trenie XIX, w którym poeta opisuje swój sen (jego matka trzyma jego córkę na rękach) następuje zwrot i znów zaczyna odzyskiwać wiarę w lepsze jutro.
Fortuna, o której Kochanowski pisze w „pieśni IX” księgi II oraz „pieśni III” księgi II jest centralnym problemem jego twórczości. Na równi z fortuną Kochanowski stawia cnotę, którą uważa za największą wartość w życiu.