Salomon.

Salomon, który był królem miłującym pokój, chciał raz udowodnić, że można prowadzić wojnę bez rozlewu krwi. Kierując się swą boskiego pochodzenia mądrością , wynalazł więc królewską grę: grę w szachy. Salomon miał zwyczaj grywać w szachy ze swym najbliższym doradcą, Benajahu ben Jehojada. Za każdym razem król wygrywał. Tylko jeden raz, gdy siedzieli i grali, król usłyszał z ulicy jakiś hałas. Wstał więc i podszedł do okna, aby zbadać, jaka jest jego przyczyna. Wtedy Benajahu zdjął z szachownicy jednego gońca. Król wrócił, aby skończyć grę, i nie zauważył braku figury. Tym razem nie udało się królowi wygrać i zwyciężył Benajahu. Salomona zdumiał ten wynik i ponownie rozstawił figury, w takim porządku, w jakim zostawił je, gdy podszedł do okna. Wtedy zrozumiał, co takiego zrobił doradca i jaki był powód jego zwycięstwa. Ale nie chciał go zawstydzać. W swej mądrości doprowadził do tego, że Benajahu sam wyznał swój postępek. Poprosił króla o przebaczenie i ten mu go udzielił.


KOMENTARZ :

Ta historia świadczy o tym, że każde kłamstwo lub oszustwo ma ,,krótkie nogi” czyli, że na pewno kiedyś wyjdzie na jaw. Wtedy zawsze jest szansa „pokutować” czyli prosić o przebaczenie i spróbować jakoś to naprawić. Jednak prawdziwa pokuta jest tylko wtedy, jeśli wiemy, że źle zrobiliśmy i już nigdy tak nie zrobimy lub np. gdy ktoś inny będzie chciał coś takiego zrobić – to przeszkodzimy.
„Podobna” historia zdarzyła się niedawno w naszej klasie. Chcielibyśmy jeszcze raz przeprosić za zaistniałą sytuację pana Piotra i wszystkich innych nauczycieli i obiecać, że to co się wtedy zdarzyło, nigdy się nie powtórzy. Mamy nadzieję, że cała szkoła wybaczy nam nasz błąd.