Opis Sytuacji z el. stół, kot i ryba.

Na sali cisza. Wzrok wszystkich skupiony jest tylko i wyłącznie na kocie. Siedzi on samotnie na środku sceny, hojnie oblany smugą światła. Boi się. Czemu zabrano mnie z domu? Po cóż się tu znalazłem? Gdzie jest Olek? Pytania krążą po jego małej,niezbyt rozumnej główce. Raptem dostrzega on swojego Olka. Niewysoki,grubiutki właściciel teatru stoi za kulisami i bacznie obserwuje kota. Dezorientacja zwierzaka wzrasta jeszcze bardziej. O co im wszystkim chodzi? Podkurcza kolana,ściąga łopatki.. Już już gotowy jest do ratującego go skoku,kiedy nagle jego wzrok przykuwa ogromny stół stojący niemalże na krawędzi sceny. Dokładniej rzecz ujmując nie stół,a niewielkie,niepozorne akwarium stojące na blacie. Wzrok kota skupia się na nim. Jego intuicja i instynkty podpowiadają mu,że powinien jak najszybciej znaleźć się przy akwarium i zdobyć rybę w swoje łapy,jednak zdrowy rozum ostrzega przed tłumem siedzącym przecież tak niedaleko stołu. Co robić? Czy kiedy zbliżę się do nich na tyle blisko,oni nic mi nie zrobią? Stół stoi niemalże przy krawędzi sceny,co oznacza niecały metr od pierwszych rzędów. Dylemat. Konsternacja. Chyba nie ma osoby na widowni,która nie mogłaby wyczytać tego teraz z twarzy kota. Mija minuta.. Druga.. Kolejna.. Kot zastanawia się ciężko. Zerka na swojego pana,Olka stojącego za kulisami. Mężczyzna trzyma mocno kciuki wpatrując się w zwierze uporczywie. Instynkty zwyciężają. Kot rusza z całą siłą,na jaką go stać w kierunku stołu. Szybko wdrapuje się na blat i starając się nie patrzeć w kierunku publiczności,łapie rybę i czym prędzej wkłada sobie do ust. Wielka fala krzyku,oklasków i wiwatów dociera do niego. Może faktycznie nie powinien tego robić? Czy teraz ci wszyscy ludzie siedzący przed nim będą go ścigać za zjedzenie tej jednej,małej rybki? Kot woli się jednak zbyt długo nie zastanawiać i przerażony ucieka za kulisy,do swojego pana,którzy rozradowany chwyta go w ramiona. Tu już mu nic nie grozi. Opada kurtyna.