Pełnomocnictwo w postępowaniu przed zespołem arbitrów

Ustawa o zamówieniach publicznych w art. 87 stanowi, iż do postępowania odwoławczego stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego o sądzie polubownym, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Zgodnie z art. 705 1 Kodeksu postępowania cywilnego, strony mogą określić same aż do chwili rozpoczęcia postępowania tryb postępowania, który powinien być stosowany w toku rozpoznania sprawy. Natomiast 2 powyższego artykułu stanowi, iż jeżeli strony tego nie uczyniły, sąd polubowny stosuje taki tryb postępowania, jaki uzna za właściwy. Sąd polubowny nie jest związany przepisami kodeksu postępowania cywilnego. Nie może jednak zaniechać wszechstronnego wyjaśnia okoliczności niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy.
Sformułowanie tego przepisu nasuwa wniosek, iż postanowienia regulaminów sądów arbitrażowych nie mogą być sprzeczne z bezwzględnie obowiązującymi przepisami k.p.c. Mogą natomiast zmieniać lub upraszczać przepisy dyspozytywne, które są bardzo liczne w księdze trzeciej. Do bezwzględnie obowiązujących przepisów zaliczyć należy : art. 699 1 stanowiący o tym kto może pełnić funkcje arbitra, art. 703 1 dotyczący wyłączenia arbitra i superarbitra, art. 705 2 nakładający obowiązek wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy, art. 708 i 709 w zakresie dotyczącym formy wydania wyroku.
Takie stanowisko zajął również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 czerwca 1987r. sygn. I CR 120/87 ( OSNC 1988/12/174) zgodnie, z którym wskazanie w zdaniu drugim 2 art. 705 k.p.c., że sąd polubowny nie jest związany przepisami postępowania cywilnego, nie odnosi się do bezwzględnie obowiązujących przepisów, zawartych w księdze trzeciej tego kodeksu.
Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 14.07.1995r. sygn. I Acr 424/95 ( OSA 1995/9/62), który ponadto uznał, iż istotną różnicą w porównaniu z postępowaniem przed sądem państwowym jest brak związania sądu polubownego nie tylko przepisami postępowania cywilnego ( art. 705 k.p.c. ) , ale także przepisami prawa cywilnego materialnego. Należy jednak zauważyć, iż w tej ostatniej kwestii brak wyraźnego uregulowania.
W oparciu o powyższe należy stwierdzić, iż wśród wymienionych wyżej przepisów brak tych, które nakazywałyby bezwzględne stosowanie przepisu art. 87- 97 kodeksu postępowania cywilnego, dotyczących pełnomocnictwa procesowego.
W związku z powyższym, w barku takich bezwzględnie obowiązujących uregulowań zawartych w przepisach prawa, które nakazywałyby stosowanie odpowiednich uregulować z kodeksu postępowania cywilnego, pełnomocnictwo do występowania w postępowaniu przed zespołem arbitrów można uznać za pełnomocnictwo oparte na przepisach kodeksu cywilnego.
Pojawia się jednak pytanie z jakim rodzajem pełnomocnictwa mamy tutaj do czynienia: czy będzie to pełnomocnictwo ogólne ( art. 98 k.c.) czy też pełnomocnictwo rodzajowe lub szczególne.
Pełnomocnictwo ogólne zgodnie z kodeksem cywilnym obejmuje umocowanie do ogółu czynności zwykłego zarządu. Przepisy kodeksu nie wskazują jakie czynności należą do czynności zwykłego zarządu. Jednakże zgodnie z utrwalonym orzecznictwem należą tu czynności mające na celu zachowanie mienia i osiągnięcie z niego normalnych korzyści. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj tzw. pełnomocnictwo rodzajowe. Artykuł 98 k. odróżnia je od pełnomocnictwa ogólnego z czego należy wnosić, iż pełnomocnictwo rodzajowe może obejmować czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu np. zawierania umów sprzedaży, przyjmowania zamówień. Pełnomocnictwo szczególne dotyczy indywidualnie określonej czynności prawnej, którego posiadania wymaga ustawa np. art. 1018 k.c.
Mając na uwadze przytoczone argumenty, należy stwierdzić, iż pełnomocnictwo w postępowaniu odwoławczym należy oceniać w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego ze wskazaniem na pełnomocnictwo rodzajowe.

(Materiały wykorzystane z Informatora Urzędu Zamówień Publicznych – www.uzp.gov.pl )