Kiełb

Ryba ta występująca niemal w całej Europie, z wyjątkiem jej południowych i północnych krańców, oraz częściowo w azjatyckiej części Rosji. Przebywa głównie w rzekach, gdzie bytuje na skraju prądu, spotyka się go również w jeziorach i stawach przy piaszczysto-żwirowym dnie.
Odżywia się owadami i drobnymi zwierzętami wodnymi, osiąga ok. 12-17 cm długości, nie posiada żadnego znaczenia gospodarczego, bywa natomiast często stosowany przez wędkarzy jako przynęta na ryby drapieżne. Dla kiełbia nie ustanowiono okresu ani wymiaru ochronnego. Bardzo zbliżony kształtem i wielkością do kiełbia jest kiełb długowąsy (Gobio uranoscopus), kiełb białopłetwy - białowąsy (Gobio albipinnatus) oraz kiełb Kesslera (Gobio Kessleri). Ich rejony występowania są znacznie mniejsze niż kiełbia, lecz częściowo się pokrywają. Poza kiełbiem (Gobio gobio) wszystkie pozostałe objęte są w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Wydłużone, bocznie spłaszczone ciało bardziej wygrzbiecone i masywniejsze niż ciało uklei (Alburnus albumus). Otwór gębowy końcowy, przecięcie ust nieco skośne. Kil brzuszny między płetwami brzusznymi a odbytem pokryty łuskami. Średniej wielkości łuski koliste, 44-51 wzdłuż linii bocznej, która jest wygięta do dołu. Płetwa grzbietowa z 10-11, odbytowa z 18-20 promieniami. Płetwa odbytowa zaczyna się za płetwą grzbietową. Zęby gardłowe dwuszeregowe, gładkie nie piłkowane 2.5-5[4].2. Wyrostki filtracyjne krótkie. Ubarwienie: grzbiet niebieskozielony do oliwkowo brązowego, boki jaśniejsze o połysku mosiądzu, brzuch biały, srebrzyście mieniący się. Nasady płetw parzystych z płetwy odbytowej pomarańczowe; same płetwy żółtawe lub jasnoszare. Linia boczna ujęta od góry i dołu w 2 smugi czarnego pigmentu. Dojrzałe do rozrodu piekielnice z podłużną wstęgą powyżej linii bocznej. Długość: 9-16 cm.