Rola pieniądza - przykłady z literatury

Pieniądz to materialny środek, który można wymienić w dzisiejszym świecie na towar lub usługę. Pełnią więc dużą rolę wżyciu każdego człowieka, gdyż możemy za nie nabywać wiele rzeczy.
We współczesnym świecie dosyć żywotną sentencją wypowiadaną przez miliony ludzi są słowa „czas to pieniądz”. Każdy potrzebuje do życia pieniędzy i musi jakoś je zarabiać. Wielu chce prędko udać się do pracy, zarobić niezbędne do życia pieniądze i szybko stanąć „na swoim”. Pieniądz wcale nie musi oznaczać dosłownie środków finansowych, ale można go również traktować szerzej, jako wszelkie dobro. Czas jest dla nas wartością najcenniejszą.
Pieniądz jako środek płatniczy jest nietypowy. W rozumieniu pojedynczego człowieka, jeden grosz, jako najmniejsza, moneta w naszym kraju jest prawie bezwartościowa. Ale gdy zbierzemy ich dużo to mogą nam służyć w różnych sytuacjach. Chodzi tu o na przykład apele o pomoc dla chorych ludzi, często śmiertelnie. W takich przypadkach szybka zbiórka pieniędzy ratuje życie. Pieniądz daje wtedy możliwość dalszego życia. Nie powinniśmy marnować czasu, bo każda chwila mija bezpowrotnie, z każdą chwilą tracimy coś nam drogiego. Znane jest hasło księdza Tischnera "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą". Musimy nauczyć się wykorzystywać czas i traktować go jako rzecz najcenniejszą, cenniejszą od pieniędzy, które z takim trudem zarabiamy. Według mnie powiedzenie "czas to pieniądz" jest powiedzeniem trafnym i prawdziwym Musimy jednak zauważyć w nim wiele różnych znaczeń. Nie zawsze pozytywnych, gdyż kiedy się zastanowić – negatywnych jest także wiele.

Kiedy człowiek, pragnąc się wzbogacić, więcej swego czasu poświęca na pracę, robienie kariery bądź namnażanie majątku, po pewnym czasie odsuwa się od przyjaciół i rodziny. Nie warto przez całe życie myśleć tylko i wyłącznie o dobru materialnym. Pieniądze to tylko środek, który powinien ułatwić nam życie, a nie być celem życia. Ludzie jednak, ciągle dążą do luksusu i bogactwa, nie zważając na to, jakie niesie to za sobą konsekwencje.

Prawdą jest, iż praktycznie wszystko można kupić. Jednak uczuć: miłości, przyjaźni oraz lojalności i szacunku drugiego człowieka nikt nie zdobędzie w ten sposób. Najważniejszy jest człowiek oraz jego uczucia. Nie każdy bogaty człowiek musi być też szczęśliwy. Zaspokajając kolejne potrzeby wciąż będziemy odczuwali niedosyt, a coraz większy majątek i dobrobyt spowoduj, że stracimy radość dnia codziennego i prostych chwil, z których tak naprawdę składa się nasze życie. Ostatecznie może okazać się, że nic już nas nie cieszy i jesteśmy bardzo nieszczęśliwi pomimo wielkiego bogactwa. Ponieważ szczęścia nie znajdziemy w pieniądzu, a w nas samych. W naszym wnętrzu i w tym jakimi ludźmi jesteśmy dla siebie.

Dla podkreślenia prawdziwości powyższych słów można przytoczyć przykłady z postaci literackich.

Można przytoczyć jeszcze bohatera książki Antonie de Saint-Exupery’ego „Mały Książę”, gdzie chłopiec spotyka Bankiera na jednej z planet. Dla niego liczy się tylko i wyłącznie ciągły zysk oraz namnażanie pieniędzy. Są one najważniejszą wartością dla niego. Usilnie twierdził, iż wszystko musi stać się jego własnością. Liczy pieniądze – to właściwie jest jedynym celem Bankiera.

Bardzo ciekawą postacią jest również jeden z bohaterów drugoplanowych powieści Michaela Resnicka pt. „Mroczna Pani”. Pojawia się tam starszy pan Abercrombie, milioner. Nie ma rodziny ani przyjaciół, a jedyne wielu współpracowników oraz liczną służbę u niego w domu. Jego jedyna pasja to zakup wielu drogocennych dzień sztuki do jego galerii. Szybko pragnął stać się majętny, jednak w tej drodze zapomniał o innych wartościach, takich jak: miłość, przyjaźń, dobro, szczęście, radość, zaufanie czy pomoc. Dominujące cechy jego charakteru to z pewnością obojętność na otaczający go świat, przygnębienie, oschłość, chciwość i materializm. Traktuje innych protekcjonalnie, zazdrości im, kiedy widzi jak ludzie wokół niego odnaleźli szczęście, a on niestety nie.

W polskiej literaturze także nie zabraknie postaci, które w pogoni za bogactwem zeszły na złą drogę.
Należy do nich choćby Balladyna, postać wykreowana przez poetę Juliusza Słowackiego, który napisał balladę o tym samym tytule. Balladyna to córka ubogiej wdowy, siostra Aliny, a w późniejszym czasie – żona hrabiego Kirkora. Chcąc się z nim ożenić oraz zamieszkać w zamku, doprowadziła się do morderstwa bliskiej osoby – jej własnej siostry, z którą rywalizowała. Balladyna jest zdolna do wszystkiego, byleby tylko władać poddanymi i stać się najbogatszą. Nie ma skrupułów, a każdy jej czyn to okropna zbrodnia. Chęć władzy i zmienienia swojego statusu społecznego przesłoniła jej wzrok i nie potrafiła wygrać ze swoją siostrą uczciwie ani przyznać się do swoich zbrodni.