Wpływ uczuć na decyzje Cezarego Baryki

W mojej pracy postaram się przedstawić wpływ uczuć na decyzje Cezarego Baryki we fragmencie „przedwiośnia” Stefana Żeromskiego oraz całej powieści. Utwór jest powieścią polityczną i pochodzi z okresu Dwudziestolecia Międzywojennego. Osoba mówiąca w tekście nie ujawnia się. Jest to narrator trzecioosobowy, auktorialny a bohaterami przedstawionymi we fragmencie są dwaj mężczyźni i Cezary Baryka.
Czas o którym jest mowa w podanym fragmencie to okres przed wybuchem wojny Polski z Rosją Sowiecką. Młody student jest świadkiem rozmowy dwóch mężczyzn, którzy żywo dyskutują o wkroczeniu wojsk bolszewików. Jeden z nich prezentuje postawę skrajnie optymistyczną, drugi natomiast spogląda na wydarzenia z dystansem i odnosi się do postawy współrozmówcy ironicznie. Rozmowa ta wzbudza w Cezarym zbulwersowanie, a jego myśli kierują się ku powodom dzięki którym motywuje się, by wziąć udział w rewolucji. Porównuje wojnę do balu i wycieczki, traktuje ją jako coś błahego, bagatelizuje jej wagę. Zwraca szczególną uwagę na entuzjazm otaczającego go społeczeństwa, pierwszy raz jest świadkiem dążenia do wspólnego celu przez tak wielu ludzi. Jest pod wrażeniem tego zjawiska i coraz bardziej angażuje się w sprawę polsko-bolszewicką. Obserwując to zajście jest w pełni gotów do przyłączenia się do walki i pomocy Polakom. W jego głowie pojawiły się nieznane mu dotąd myśli- chciał zobaczyć na własne oczy sprawę, która pociągała za sobą tak wielu mężczyzn i narażała ich życia. Oprócz tego chciał poznać idee kierujące tymi ludźmi i odpowiadające za to wielkie poruszenie.
Środki stylistyczne zawarte w tekście fragmentu to przede wszystkim powtórzenia, czyli anafory. Przykładem tego może być cytat: „szli wszyscy, wszyscy, wszyscy”. Ma on na celu podkreślenie ilości ludzi zainteresowanych walką w obronie kraju. Kolejnym użytym środkiem może być porównanie „Szli wszyscy (…) Jak na bal, jak na zamiejską wycieczkę.”. Funkcją zastosowanego zwrotu jest strywializowanie walki. Ostatnim z zauważonych przeze mnie środków stylistycznych jest ironia, czego dowodzi cytat „nie życzę panu, żebyś pan na własnej skórze doświadczył, jacy to dobrodzieje”. Zdanie to ośmiesza optymizm rozmówcy i wyraża racjonalną postawę mężczyzny.
Podsumowując, bohater powieści pod tytułem „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego rozważa i decyduje się na udział w rewolucji. Jego zainteresowanie wynika z chęci poznania idei kierującej ludźmi z tak dużym entuzjazmem ku walce i zobaczeniu na własne oczy jak walka ta wygląda.