Czym dla romantyków jest miłość? Przedstaw różne jej odcienie analizując wybrane przykłady.

Nadejście kolejnej epoki wiąże się z kryzysem wartości prezentowanych przez epokę poprzednią. Tak jest także w przypadku oświeceniowego klasycyzmu i romantyzmu. Przejawem konfrontacji tych dwóch okresów może być przykładowo walka młodych ze starymi, ale także zmiana sposobu postrzegania świata. Romantycy podjęli polemikę ze spokojnym rozumowym oświeceniem. Próbowali udowodnić, że to nie umysł jest najważniejszy, ale emocje, i to dzięki nim można najlepiej i najpełniej poznać świat. Dlatego miłość w romantyzmie jest jednym z najważniejszych tematów literackich.
Miłość jest podstawową potrzebą człowieka. Warunkuje rozwój ludzkiej osobowości, pomaga pokonywać przeszkody i meandry losu, podnosi poczucia własnej wartości. W literaturze spotykamy się z różnymi jej odmianami: miłością niespełnioną, miłością platoniczną, miłością silniejszą niż śmierć, miłością macierzyńską, miłością syna do matki i miłością do ojczyzny.
Niewątpliwie najczęściej spotykanym obliczem miłości jest uczucie nieszczęśliwe, niespełnione, ale wzajemne. Utworem, który doskonale obrazuje ten model miłości jest powieść epistolarna Goethego, „Cierpienia młodego Wertera”. Dzieło to stało się dla romantyków wzorem w ujęciu tematu miłosnego. Werter zakochał się w kobiecie, która miała przeznaczonego już innego mężczyznę. Jego uczucie staje się namiętną, wszechogarniającą pasją niemożliwą do spełnienia, co nadaje mu wymiar męczeństwa. Ponadto ich miłość jest platoniczna. Miłość Wertera musi mieć tragiczny finał – popełnia samobójstwo, wiedząc, że ukochana nigdy nie będzie należała do niego.
Model miłości romantycznej dopełnia utwór Adama Mickiewicza „Do M***”. Ten wiersz miłosny przedstawia sytuację, kiedy kochankowie są rozłączeni, daleko od siebie. Bohaterom, skazanym na wieczną tęsknotę, pozostaje tylko pamięć o sobie. Uczucie opisane przez poetę pozbawione jest pierwiastków erotycznych, miłość wyraża się porozumieniem dusz, charakterystycznym dla romantycznego postrzegania miłości.
Inną cechę romantycznej miłości przedstawia ballada „Romantyczność” Adama Mickiewicza. Bohaterem tego utworu jest dziewczyna o imieniu Karusia, rozpaczająca 2 lata po śmierci swojego ukochanego. Mimo tego wciąż go widzi i rozmawia z nim, mimo otaczającego ją tłumu ludzi i starca-racjonalisty. Ballada Mickiewicza pokazuje, że romantyczna miłość jest silniejsza nawet od śmierci.
W literaturze romantyzmu wykształciła się nie tylko miłość między kobietą a mężczyzną ??????. Dramat Zygmunta Krasińskiego, „Nie-Boska komedia”, ukazuje także uczucia matki do dziecka. Bohaterka, żona Maria, w części pierwszej dzieła daje wyraz swojej wielkiej miłości macierzyńskiej. Podczas rozmowy z mężem o ich małżeństwie i uczuciach na pierwszym miejscu stawia synka, mówiąc: „Jego nie opuszczaj, a ja się na gniew twój poświęcę- dziecko moje kochaj - dziecko moje, Henryku.”
Podobny typ miłości można zauważyć w listach Juliusza Słowackiego do matki. W korespondencji tej autor wyraża synowską troskę, miłość i tęsknotę do matki. Używając grzecznych i pięknych zwrotów, takich jak: „mamo moja”, „droga mamo”, a także poetyckiego języka opisuje jej swoje życie, a także uczucia do niej.
Innym rodzajem miłości romantycznej jest miłość do ojczyzny. Takie uczucie prezentuje Juliusz Słowacki w swoim wierszu „Sowiński w okopach Woli”. Tytułowy generał Sowiński w bitwie na Woli broni się do ostatniej chwili. Walczy w imieniu
Motyw miłości do ojczyzny jest także ukazany w wierszu „Moja piosnka II” Cypriana Kamila Norwida w postaci tęsknoty za krajem. Podmiot liryczny wspomina swój kraj, ludzi w nim mieszkających w monologu skierowanym do Boga.
Literatura romantyzmu przedstawia miłość jako nieszczęśliwe, niespełnione, prowadzące do tragedii, silniejsze niż śmierć uczucie. Pokazuje również, że miłości zawsze towarzyszy tęsknota. Jednakże w tej epoce twórcy prezentują także inne rodzaje miłości: miłość macierzyńską, syna do matki i do ojczyzny. Wszystkie odmiany tego uczucia łączy to, że są głębokie i bezgraniczne, dla których warto poświęcić wszystko.