Charakterystyka porównawcza Macieja Raptusiewicza i Rejenta Milczka

Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek to bohaterowie komedii A. Fredry pt. „Zemsta”. Byli oni skłóconymi sąsiadami. Mieszkali w podzielonym na dwie części zamku. Byli szlachcicami. Rejent Milczek był wysokim urzędnikiem państwowym. Miał dużą wiedzę. Rejent wychowywał jednego syna o imieniu Wacław. Cześnik był znacznie gorzej wykształcony od Rejenta, lecz mimo to także zajmował stanowisko urzędnika. Cześnik opiekował się synowicą Klarą i jej majątkiem. Nie posiadał własnego majątku, dlatego dążył do ożenku z Podstoliną.

Obaj szlachcice ubierali się w stylu sarmackim. Nosili szlacheckie kontusze przepasane pasem, do którego przypasywano karabelę. Po domu chodzono w żupanie. Maciej dbał o swój wygląd i był lepiej zbudowany w odróżnieniu od Rejenta, który nie lubił się stroić i był raczej szczupły. Mężczyźni ubierali się w szlacheckie kontusze przepasane pasem, do którego przypasywano karabelę. Po domu chodzili w żupanie. Oboje nosili stroje w stylu sarmackim. O swój wygląd bardziej dbał Cześnik. Rejent raczej ubierał się na czarno i nie przejmował się tym co nosił. Raptusiewicz był potężniejszej budowy niż Milczek.

Nazwisko Cześnika wiele nam mówi. Pochodzi od słowa „raptus”, czyli osoba wybuchowa, niecierpliwa i gwałtowna. Maciej właśnie taki był. Cechowała go też nieustępliwość i zawziętość. Nie nawiedził Rejenta i chciał go się pozbyć za wszelką cenę. Oprócz tego Raptusiewicz był konfliktowy i skory do bójki. Udowodnił to podczas sprzeczki o naprawę muru. Chciał strzelać do Milczka i pobić mularzy. Papkin mówił o nim: „Diabeł pali w tym Cześniku”. Maciej był również podstępny i przebiegły. Te cechy ujawnia podczas knucia zemsty na Rejenta.

Dobrą cechą Cześnika jest gościnność. Z chęcią ich przyjmował i zapewniał jak najlepsze warunki. Kolejną pozytywną cechą jest patriotyzm. Świadczy o tym fakt, że uczestniczył w wielu bitwach. Dobrze władał szablą. Tylko on uczciwie chciał zakończyć spór. Postanowił wyzwać wroga na pojedynek. Jednak Maciej w stosunku do kobiet był nieśmiały. Zaświadczają o tym słowa: „Lecz rozprawiać z niewiastami, Owe jakieś bałamutnie, (...) Nie potrafię mocium panie.

Nazwisko Rejenta oznacza osobę spokojną, opanowaną i małomówną. Lecz był także przebiegły i chciwy. Jego pomysły na zemstę były o wiele lepsze i bardziej przemyślane. Wynika to z faktu, iż Rejent był wykształcony, ale jak widać nie zawsze wykorzystywał to w dobrym celu. Cześnik mówił o nim: „Słodki, cichy, skornym licem, ale z diabłem w duszy”. Rejent był dwulicowy i kłamliwy. Nie można było mu wierzyć. Często powtarzał słowa: „Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba”, ale nie zawsze trzymał się tego. W dążeniu do celu nic mu nie mogło przeszkodzić. Poświęciłby wszystko, żeby osiągnąć to o czym marzył. Chciał nawet poświecić szczęście swego syna.

Uważam, że lepszym bohaterem jest Cześnik. Posiadał wiele wad, ale nie był kłamcą w przeciwieństwie do Rejenta. Moim zdaniem, jego najlepszą cechą jest gościnność oraz to, że jako jedyny chciał sprawiedliwie rozwiązać kłótnię. Najbardziej nie podobało mi się w nim to, że był człowiekiem gwałtownym. Rejent natomiast posiadał tak wiele wad, że czasami trudno było odszukać pozytywnej cechy, ale najlepszą z nich jest panowanie nad emocjami. Nie mógłbym, mieć za sąsiada kogoś dwulicowego i kłamliwego, wręcz okropnego.