Charakterystyka Jezusa na podstawie Ewangelii św. Marka

Jezus Chrystus jest według chrześcijan Synem Boga, który zstąpił na ziemię przyjmując postać człowieka, aby zmyć z ludzkości piętno grzechu pierworodnego i tym samym umożliwić ludziom wejście do Królestwa Niebieskiego. Swą naukę głosił On w wieku trzydziestu trzech lat, niestety niewiele wiemy o latach Jego dzieciństwa i młodości.

Jego pierwszym i najważniejszym przesłaniem było przykazanie miłości zarówno do Boga, jak i bliźniego. To właśnie na tym fundamencie powinniśmy budować nadzieję naszego życia wiecznego. Przeciwstawiał się On zbytniemu instytualizowaniu religii, którego przejawem w owym czasie było skostnienie dogmatyczne synagogi i jej przedstawicieli - faryzeuszy.

W swych kazaniach posługiwał się językiem prostym, trafiającym do każdego. Bardzo często używał w nich przypowieści, które w sposób obrazowy przedstawiały Jego ideę, np. przypowieść o Siewcy, Synu Marnotrawnym, Dobrym Samarytaninie, itd. Dzięki temu rozumieli go ludzie zwyczajni, prości, a Jego słowa zmieniały myślenie ludzi i sprawiały, że ludzie stawali się lepsi, zaczynali myśleć o swoich bliźnich i współodczuwać z nimi.

Swe życie zakończył na krzyżu oskarżony o sianie niepokoju i bluźnierstwo. Był to ostatni akt dramatu zapoczątkowanego przez Adama i Ewę, którzy w Raju zgrzeszyli wobec Boga. Po śmierci Jezusa, niebiosa ponownie otworzyły się dla ludzi. Swych nauk Jezus nie spisał, jakkolwiek umiał czytać i pisać nie tylko po hebrajsku, ale również aramejsku. Uczynili to za niego jego uczniowie: Mateusz, Marek, Łukasz i Jan.

Ewangelia św. Marka powstała najwcześniej ze wszystkich Ewangelii Nowego Testamentu. Datę jej powstania szacuje się na 70r. po narodzinach Chrystusa. Za miejsce napisania Ewangelii uważa się Rzym ze względu na język literacki, w którym znajduje się wiele latynizmów, czyli naleciałości z łaciny. Ewangelia wg Marka zawiera mało mów Jezusa, natomiast szczegółowo relacjonuje Jego czyny. Głównym tematem księgi jest nadprzyrodzona mądrość i moc Syna Bożego i Jego władza nad szatanem.

Jedno z pierwszych wydarzeń w ewangelii św. Marka mówi o chrzcie Jezusa w Jordanie. Po wyjściu z rzeki niebiosa otworzyły się i zsyłając Ducha Świętego na Syna Bożego, rozległ się głos „Tyś jest mój syn umiłowany, którego sobie upodobałem”.

Jezusa można uznać za osobę stanowczą, ponieważ na pustyni, gdzie zaprowadziła go Gołębica, nie uległ pokusie szatana.

Chrystus zaczyna Swoje nauczanie w Galilei czytając słowo Boże. Dzięki Jego niezwykłej charyzmie kazania przyciągały dużą liczbę ludzi pragnących usłyszeć Jego naukę. Słowa, które głosił, łatwo trafiały do słuchaczy, ponieważ Jezus odwoływał się w nich do sytuacji życiowych, które nazywał podobieństwami. Jezus miał też wielki dar przekonywania. Gdy podszedł do Szymona i Andrzeja, którzy łowili ryby i powiedział, żeby poszli za nim, gdyż uczyni ich rybakami ludzi, bracia poszli za Panem bez pytań, mimo niejasności Jego wypowiedzi. Od tamtego czasu stali się oni uczniami Chrystusa.

Jezus znany był z niezwykłych uzdrowień i dokonywania cudów. Gdy doszedł ze swoimi uczniami do Kafarnaum nastąpił szereg niesamowitych wydarzeń. Z opętanego człowieka Zbawiciel wypędził złego ducha, uzdrowił teściową Szymona, a pod wieczór, gdy całe miasto zebrało się wokół Jezusa przegonił On wiele demonów i uzdrowił wszystkich chorych. Chrystus dokonywał cudów nie tylko na ludziach. Po opuszczeniu lądu z wiernymi uciszył On burzę panującą na morzu i skarcił tych, którzy bali się sztormu. Kolejnym przykładem na dokonywanie cudów może być rozdzielenie pięciu bochenków chleba i dwóch ryb między pięciotysięczny tłum.

Zbawiciel powołał dwunastu uczniów, by wysłać ich na głoszenie Bożego słowa. Dał On im moc poskramiania demonów i uzdrawiania. Wśród apostołów znaleźli się: Szymon, któremu nadał imię Piotr, Jakub i Jan – pierwsi uczniowie Chrystusa, Andrzej, Filip, Bartłomiej, Mateusz, Tomasz, Jakub, Tadeusz, Szymon i Judasz, przyszły zdrajca.

Ku wielkiemu zdziwieniu ludzi Chrystus zadawał się z grzesznikami, ponieważ uważał, że „nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, co się źle mają”. Świadczy to o wielkiej mądrości Jezusa i Jego wyrozumiałości wobec wszystkich ludzkich grzechów. Wiele osób twierdziło, że Syn Boży odszedł od zmysłów, oraz że jest przyjacielem Belzebuba, ponieważ umie wypędzać demony. Jezus zaprzeczył temu słowami „jak może szatan szatana wypędzać?”

Jezus za swoją prawdziwą rodzinę uważał wszystkich wierzących, mówił, że są jego braćmi i siostrami. Chrystus był też wszechwiedzący, ponieważ przepowiedział swoją śmierć, zmartwychwstanie i zdradę jednego z apostołów. Przewidział i opisał on koniec świata. Uznał On, że w tym dniu brat zdradzi brata, a bliźni zabijał będzie bliźniego. Związane było to z przykazaniem miłości, które uważał za najważniejsze, gdyż mówi ono o miłości do Boga i bliźniego ze wszystkich sił. Wzywał on do naśladowania swojego postępowania mówiąc: „jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój naśladując mnie, bo kto by chciał zachować duszę swoją, utraci ją, a kto by utracił dusze swoją dla mnie i dla ewangelii zachowa ją.”

Pod koniec ewangelii opisana jest męka i śmierć na krzyżu. Jezus mimo wołania ludu, by zszedł z krzyża i ratował swoje życie, nie uchronił się przed śmiercią. Widział on, że tylko dzięki swojemu wniebowstąpieniu może uratować ludzkość od grzechu. Wydał na siebie wyrok cierpienia i męki tylko ze względu na miłość do społeczeństwa. Pokazuje nam w ten sposób jak wielkie jest jego uczucie do ludzkości, gdyż w imię tej miłości i pragnienia ocalenia człowieka potrafił poświęcić swoje życie w wielkim cierpieniu.

Poprzez swoje zmartwychwstanie chciał udowodnić niewierzącym, że jest jedynym Panem i Władcą świata. Po zmartwychwstaniu powiedział On, że każdy, kto wyznaje słowo Boże i przyjął chrzest zostanie zbawiony, a każdemu wierzącemu dał dar uzdrawiania, wyganiania demonów i mówienia wieloma językami. Gdy to powiedział został wzięty w górę i usiadł po prawicy Boga. Pokazał nam w ten sposób, jaka powinna być nasza droga przez życie, aby dostąpić życia wiecznego.

Sądzę, że Jezus może być wzorem nie tylko dla chrześcijan, ale również dla wyznawców innych religii, a także ateistów i agnostyków, gdyż jego przesłanie miłości nigdy nie przestało i nie przestanie być aktualne.