Dancehall

Dancehall jest z Jamajki, niewielkiej wyspie na Morzu Karaibskim, tętniącej życiem, pełnej słońca która ma zbliżoną liczbę ludności do Warszawy. Od czasów Boba Marleya, znów o tej wyspie zaczęło być głośno przez Seana Paula. Jednakże wszystko zaczęło się prawie 30 lat temu. Na Jamajce termin "dance hall" oznaczał duże pomieszczenie, w którym ludzie spotykali się by tańczyć. Przeważnie odbywało się to przy akompaniamencie grupy muzyków z wokalistą lub bez. Pod koniec lat 70 zaczęto dancehallem nazywać nową mutację reggae.

Wersji dotyczących początków stylu dancehall jest kilka. Podają one różne nazwiska i daty. Najbardziej znana jest ta, która mówi, iż wszystko zaczęło się w 1975 r. gdy Sugar Minott zaczął przerabiać stare riddimy, czyli podkłady instrumentalne na nowe przeboje. W tamtych czasach nikt nie wiedział, jak dużo mogą wnieść te sesje do historii muzyki reggae. Kiedy muzyczne listy przebojów podbijał Bob Marley, na jamajski rynek wypuszczone zostały pierwsze hity między innymi przez Sugar Minott, Linval Thompson, Junjo Lawes czy Percy "Jah Live" Chin, które dopiero później były znane jako dancehall i były grane przez żywy band. Po śmierci Marleya, w 1981 roku nastąpił przełom. Na Jamajce Junjo Lawes, Yellowman, Eek-A-Mouse, General Echo, czy w końcu Barington Levy zaczęli odnosić pierwsze sukcesy.

5 grudnia 1985 roku, powstał "Sleng Teng", pierwszy riddim stworzony za pomocą elektroniki. Datę tę uznaje się za narodziny dancehallu. Wtedy to, na scenę wkroczyło nowe, młodsze pokolenie, wykorzyustujące już nie nagrane przez band, a stworzone za pomocą sprzętu elektronicznego riddimy. Kicz to nieodłączna cecha dancehallu. Ma być głośno, ma być dużo, ma być maksymalnie. Niezależnie od tego, że wielokrotnie owe maksymalnie zahacza o przesadę. Muzyka ta z czasem zaczęła zyskiwać coraz to większe rzesze zwolenników. Wraz z emigrantami z Jamajki, dancehall zawędrował w inne części świata. Dancehall istnieje od prawie 30 lat. Także i u nas w Polsce miał i ma całkiem spore powodzenie wśród ludzi.