Ewolucja Lady Makbet

Lady Makbet jest bohaterką dynamiczną, zmienia się diametralnie pod wpływem popełnionych, wspólnie z mężem, okrutnych czynów. Poznajemy ją w scenie piątej aktu I, podczas czytania listu od Makbeta. W liście mąż informuje ją o swoim rychłym powrocie do domu wraz z królem Szkocji, Dunkanem. Pisze też żonie o przepowiedni czarownic, według której pisane mu jest bycie królem Szkocji. Lady Makbet postanawia popchnąć męża do wypełnienia proroctwa i zaczyna knuć spisek przeciw Dunkanowi. Dowiadujemy się tutaj, że jest kobieta stanowczą i bardzo ambitną, powoduje nią chęć zdobycia władzy dla męża i siebie. Jest też przebiegła i sprytna. Jednak Lady Makbet wie, iż kobiety postrzegane są jako osoby słabe i uległe, dlatego tez prosi złe duchy o pomoc: „Przybądźcie, o wy duchy, żywiciele zabójczych myśli, z płci mej mię wyzujcie i napełnijcie mię od stóp do głowy nieubłaganym okrucieństwem! (...)”.

Podczas spotkania Lady Makbet i Makbeta, kobieta popycha męża do zbrodni, jest bezwzględna i nieustępliwa. Widząc wahanie małżonka przed popełnieniem ohydnego zabójstwa, wyszydza go i wyśmiewa, nazywając tchórzem, krytykuje jego słabość. Lady Makbet ma jasno wyznaczony cel – uczynienie swego męża królem Szkocji i dąży do niego bez względu na konsekwencje. Bohaterka podsyca w Makbecie ambicję i żądzę władzy, powołuje się na przepowiednię czarownic. Wykorzystuje też miłość Makbeta do siebie aby namówić go do morderstwa. Widzimy tu jak silną psychicznie osobą jest Lady Makbet – odrzuca swoje uczucia, zabija w sobie wrażliwość i kobiecość, a wszystko to ma na celu przyspieszenie wypełnienia się przepowiedni czarownic, bowiem bohaterka od początku wierzy, że losowi trzeba pomóc – a oznacza to zamordowanie Dunkana.

Lady Makbet jest osobą zimną, wyrachowaną, zupełnie pozbawioną zasad moralnych i niezdolną do refleksji nad swoim postępowaniem. Wszystko to sprawia, że wyrzuty sumienia traktuje jako przejaw słabości, coś, co jej nie dotyczy. Odznacza się też ona opanowaniem i zimną krwią – po zabiciu Dunkana przez Makbeta kończy dzieło męża, odnosząc na miejsce zbrodni sztylet i wymazując krwią króla jego pijanych służących, aby to na nich spadło podejrzenie, a kiedy w czasie wieczerzy Makbet widzi ducha zamordowanego Banka, jego żona tłumaczy gościom jego dziwne zachowanie tajemniczą chorobą. Wielokrotnie, w dalszym toku akcji, Lady Makbet ratuje swego męża przed nieuważnym wyjawieniem zawiązanego spisku. W chwilach słabości podtrzymuje go na duchu, tłumiąc w sobie wszelkie ludzkie uczucia.
Zmiana w zachowaniu Lady Makbet następuje po przejęciu przez Makbeta władzy w Szkocji. Zbrodnia i wspólna straszna tajemnica odsuwają od siebie małżonków. Makbet odrzuca kochającą żonę – dokonane morderstwa pozbawiły go wrażliwości, a jego miłość do małżonki wygasła i zamieniła się w obojętność. Lady Makbet cierpi z tego powodu, dręczą ją także wyrzuty sumienia, które przybierają postać zjaw i majaków. Kobieta krąży nocami po zamku, bezskutecznie próbując zmyć z rąk niewidzialną krew Dunkana. Pod wpływem popełnionych okrutnych zbrodni Lady Makbet popada w obłęd, do czego przyczynia się również obojętność męża. Nie mogąc dłużej znieść targających nią wyrzutów sumienia i szaleństwa, popełnia samobójstwo.

William Shakespeare był mistrzem w ukazywaniu charakterów ludzi. Postać Lady Makbet potwierdza geniusz dramatopisarza. Jest ona niezwykle ciekawą osobowością, a zmiana jaka w niej zachodzi jest żywym poparciem tezy, że zło niszczy ludzi. Lady Makbet z okrutnej, wyrachowanej i złej kobiety staje się samotną, nieszczęśliwą i odtrąconą przez męża żoną. Jednocześnie jest najbardziej interesującą postacią dramatu – jest stanowcza i zdobywa to czego chce. Jej zbrodnie zaprowadziły ją jednak za daleko – straciła miłość męża, zimną krew i zdrowie. Lady Makbet płaci straszną cenę za swoje okrucieństwo, co czyni ją tym ciekawszą dla czytelnika. Pozostaje ona jedną z najbardziej inspirujących postaci literackich.