Król Henryk 8. ( w języku polskim przetłumaczone na język angielski. )

W języku Polskim :

Henryk VIII Tudor, urodzony w roku 1491, a zasiadający na angielskim tronie bardzo długo, bo przez trzydzieści osiem lat, od roku 1509 aż do swej śmierci, która nastąpiła w roku 1547, to postać niezwykle barwna i ciekawa. Był człowiekiem wykształ­conym, o silnym charakterze i nieugiętej woli. Żywo interesował się sprawami Kościoła oraz teologią. Zajmował zdecydowanie wrogie stanowisko wobec wystąpienia Lutra i głoszonej przezeń nauki. W swoim dziele Assertio septem sacramentorum bronił katolic­kiej nauki o sakramentach. W dedykacji do księgi oficjalnie opowie­dział się za autorytetem moralnym i faktycznym prymatem papieża - wikariusza Chrystusa. W nagrodę, w roku 1521, papież Leon X nadał mu zaszczytny tytuł obrońcy wiary, co niezmiernie króla ucieszyło. Henryk VIII z zapałem i zaangażowaniem zabierał się do naprawy Kościoła w Anglii, tępiąc herezje na każdym kroku.

Do rozdźwięków pomiędzy monarchą a Rzymem doszło z po­wodu małżeństwa Henryka. Oto poślubił on - za dyspensą papieską - Katarzynę Aragońską, wdowę po swoim bracie Arturze i po przeżyciu z nią osiemnastu lat i spłodzeniu pięciorga dzieci (z których uchowała się tylko córka Maria) raptem ode­zwały się w nim wyrzuty sumienia z powodu rzekomego pożycia w związku kazirodczym. Powodem faktycznym wszelako było to, iż władca zakochał się w młodej Annie Boleyn, z którą notabene również- chcąc być w zgodzie z prawem kościelnym- nie mógł zawrzeć związku małżeńskiego, jej bowiem siostra była jego kochanką.

Zwrócił się tedy do Kościoła, domagając się unieważnienia małżeństwa z Katarzyną i udzielenia mu dyspensy na poślubienie Anny. Papież początkowo dawał mu pewne nadzieje, w końcu jednak zdecydowanie odmówił. Wtedy Henryk, za poduszczeniem Thomasa Cromwella, zażądał od zgromadzenia duchownych, aby uznało go za głowę Kościoła w Anglii, który tym samym oderwałby się od papiestwa. Życzeniu króla stało się zadość.

Teraz już było wiadome, że nowy rozłam w Kościele dokona się lada chwila. I tak się stało. Monarcha, po śmierci poprzednika na najważniejszej katedrze biskupiej w Anglii, prymasem mianował Thomasa Cranmera, księdza przesiąkniętego luteranizmem, który chciał rozpropagować w rodzinnym kraju. Cranmer ogłosił małżeńs­two Henryka z Katarzyną za niebyłe i udzielił mu ślubu z Anną Boleyn, a potem ukoronował ją na królową Anglii.

W odpowiedzi na to papież, w lipcu 1534 roku, wyklął króla, Annę i prymasa. W listopadzie tegoż roku ukazał się słynny "Akt supremacji" uznający Henryka (i wszystkich jego następców) za głowę Kościoła angielskiego. Rozłam się dokonał.

Opornych, którzy nie chcieli uznać tego dokumentu, mor­dowano. Zginęli m.in. były lord-kanclerz Tomasz Morus i bis­kup John Fisher, a prócz nich również liczni szeregowi ducho­wni, zarówno świeccy, jak i zakonni. Opór przeciwko schizmie najsilniejszy był właśnie w zakonach, dlatego w latach 1536 ­- 1539 rozprawiono się z nimi ostatecznie. Upieczono tym samym dwie pieczenie przy jednym ogniu - pozbyto się niepokornych i przejęto ogromny majątek.

Gdy nastąpiło zbliżenie pomiędzy Kościołem angielskim a protestantami z kontynentu, zreformowano doktrynę i ob­rzędy, wypracowując coś pośredniego między luteranizmem a katolicyzmem. Za źródło wiary uznano nie tylko Biblię, ale i - w ograniczonym stopniu - tradycję. Liczbę sakramentów zredukowano do trzech, zachowując katolicką naukę o Euchary­stii (transsubstancjacja). Zachowano również całą zewnętrzną formę obrzędów, łącznie z szatami liturgicznymi.

Po pewnym czasie znów opracowano nowe wyznanie wiary, którego współautorem był sam Henryk. W wyznaniu owym przywracano wszystkie siedem sakramentów, celibat, śluby za­konne, spowiedź uszną, kult świętych. Na mocy zaś wydanego przez parlament "Krwawego aktu" ścigano i tracono wszystkich, którzy wyznawali poglądy luterańskie. Widać w tym wszystkim jakieś miotanie się króla, który nie mógł (bo rozwodził się i żenił jeszcze cztery razy, dochodząc do imponującej liczby sześciu żon) wrócić do Rzymu, a nie chciał zupełnie zerwać z katolicyzmem.

Wszelako rzucone przezeń ziarno trafiło na podatny grunt i nie trzeba było długo czekać, by wydało plon. Po śmierci Henryka, podczas rządów jego małoletniego syna Edwarda VI, Kościół angielski dalej się protestantyzował. W końcu przyjął on bardzo wiele elementów doktryny kalwińskiej, chociaż zachował też nieco z katolicyzmu - przede wszystkim zewnętrzne formy (łącznie z szatami) liturgiczne. Różnice pomiędzy anglikaniz­mem a katolicyzmem są jednak tak wielkie, że absolutnie nie można owego wyznania uznać za katolicyzujące (jak np. jan­senistów holenderskich czy mariawitów polskich), lecz protes­tanckie.

Ciekawa jest sprawa święceń biskupich w Kościele anglikańs­kim - otóż, mimo iż został zachowany ich ciąg od czasów apostolskich do dziś, to jednak biskupi ci nie posiadają sukcesji apostolskiej, ponieważ rytuał udzielania sakry jest całkowicie niezgodny z ortodoksyjną nauką o kapłaństwie. Ważności owych święceń nie uznają do dziś ani rzymskokatolicy, ani też prawosławni, chociaż anglikanie zabiegają, aby zostały uznane, Zgoła inny pogląd na tę kwestię mają niektóre z Kościołów tzw, starokatolickich, ale to już odrębna kwestia.

Przetłumaczone na język Angielski :

Henry VIII Tudor, born in the year 1491, and sit on the English throne for a long time, for thirty-eight years, from 1509 until his death, which occurred in the year 1547, is a very colorful and interesting. He was educated man with a strong character and steely
will. Live interested in theology and church affairs. He strongly hostile to the position of Luther and preached by the science. In his Assertio septem sacramentorum defended katolic learning about the sacraments. In the dedication to the book officially called for a moral and actual authority of the primacy of the Pope - Vicar of Christ. As a reward, in the year 1521, Pope Leo X gave him honorable title of Defender of the faith, which the king extremely rejoice
. Henry VIII with the enthusiasm and commitment took to repair the Church of England, kill off here at every step.

The hiatus between the monarch and Rome was due to marriage, Henri. Behold, he married - for the papal dispensation - Katarzyna Aragońską, widow after his brother Arthur, and after outlive with her sire eighteen years and five children (of which only resolution
daughter Maria)response suddenly in the pangs of conscience because of the alleged life in incestuous. Though the actual reason was that the prince fell in love with a young Anna Boleyn, of which incidentally also wanting to be in-line with the law of the church-was unable to conclude a marriage, because her sister was his lover.

He tedy to the Church, demanding the annulment of the marriage with Catherine, and to grant him dispensation for marrying Anna. Pope initially gave him some hope, in the end, however, firmly refused. Then Henryk for abetment Thomas Cromwell, the Assembly asked the clergy to recognized him as the head of the Church of England, which is therefore go away from papacy. Wish to meet the king has become.

Now I was aware that the new division in the Church shall be quite a moment. And so it happened. The monarch, after the death of the predecessor of the most important episcopus cathedral in England, appointed Thomas Cranmer Primate, soaking Lutheranism. priest who wanted propagate in his native country. Cranmer declared the marriage of Henry and Catherine not to be called upon marriage with Anna Boleyn, and then crowned her queen to England.

In response to the Pope, in July 1534 year wyklął King, Anna and Primate. In November of that year appeared the famous "Act of supremacy" recognizing Henry (and its successors) for the head of the English Church. Division is made.

Resistant, who would not consider this document, murdered. Among others, died former Lord-Chanterelle Thomas Morus, and Bishop John Fisher, in addition to a number of them also, many clergy, both lay and monks. Resistance against schizmie was strongest in the convents, and in the years 1536 - 1539 rozprawiono with them eventually.ROASTED the two, with one fire burning - Dispose of unsubmissive and over the huge property.

When there is rapprochement between the English and the Protestant Church of the continent, reformed doctrine and rituals, developing cross between a Lutheranism. Catholicism. Considered as a source of faith, not just the Bible, but also - to a limited extent - the tradition. The number of the sacraments were reduced to three, while the Catholic doctrine of the Eucharist (transsubstancjacja). It preserves all of the external form of the rites, including the liturgical garments.

After some time again, a new profession of faith, which he published himself Henryk. The religion that restores all seven sacraments, celibacy, monastic vows, auricular aura, the cult of saints. Under the parliament and issued by the "bloody act" and prosecuted tracono all who professed Lutheran views. You can see it is all there is against him, the king, who could not (because DIVORCE and to marry four times, reaching the impressive number of six wives) to return to Rome, and did not want to completely break with Catholicism.

However thrown by the beans went on fertile ground and there was no need to wait long to yield issues. After the death of Henry, during the rule of his minor son, Edward VI, the Church continues to protestantyzował English. Finally, he very much of Calvinist doctrine, although it retained some of Catholicism - especially external forms (including garments) liturgical. The differences between Catholicism and Anglicanism are so great, however,that absolutely can not be regarded as a religion that katolicyzujące (such as jansenistów Dutch or Polish mariawitów), but Protestant.

An interesting case is ordained in the Church Biskupich Anglican- you see, even though their sequence is preserved from apostolic times until today, the bishops do not have apostolic succession, since the ritual granting sakry is completely inconsistent with the orthodox doctrine of the priest. Validity of those ordained to this day do not recognize or ,Roman Catholics or Orthodox, although an Englishman seeking to be recognized, quite a different view on this issue are some of the churches,Old Catholic Church, but that is a separate issue.