23.09.2006r. Drogi Pamiętniku Jedynie Ty mi pozostałeś, Tobie mogę w pełni ufać, Tobie mogę się zwierzać i wypłakiwać. Tylko Ty stanowisz otuchę dla mnie pośród tej ponurej codzienności… Nie potrafię żyć w pogoni za światem… To wszystko mnie...

poleca86%

Język polski

Przyjmując za punkt wyjścia słowa M. Dąbrowskiej, „Po co to wszystko toczy się, mija...”, „Cóż stąd, że umieramy? Po niebie płyną te same obłoki” udowodnij, że powieść „Noce i dnie” to utwór odkrywający zagadkę bytu.

nie zmienia. Po złotym tle wciąż płyną te same obłoki... O , jak mnie ta myśl uspokaja – westchnęła . I powstało w niej coś na kształt błagania, by można było żyć zawsze tą myślą, tym spokojem."-M

Strona: 1