Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Antyczna tragedia Początek tragedii związany jest z kultem Dionizosa, boga winnej latorośli. Co roku odbywały się uroczystości w trakcie, których wykonywano chóralną pieśń zwaną dytyrambem. Początkowo ją improwizowano, ale pomiędzy Vii a VI w....
trzy dni. Każdego jeden poeta prezentował tetralogię (cykl czterech sztuk) złożoną z trzech tragedii i dramatu satyrycznego. Spektakle odbywały się na okrągłym placu - orchestrze (taneczni), w głębi
do najznakomitszych mistrzów, jakich zna teatr całego świata. Dramat starogrecki odbiega od dzisiejszego. Górowało w nim słowo poetyckie, recytowane na tle muzyki instrumentalnej i tańca. Nie znano
Sofoklesem także Eurypidesa (Medea, Elektra), zaś komedie pisał Arystofanes (Ptaki, Żaby). Cechy tragedii Tragedie, najwyżej ceniony gatunek oparte były na konflikcie tragicznym. Bohater
prowadził dialog z chórem. Za ojca dramatu antycznego uważa się Tespisa, ponieważ to właśnie on wprowadził dialog sceniczny i dodał do chóru dytyrambicznego pierwszego aktora, tzw. „opowiadacza”. Wraz z
i Małe. Teatr starogrecki powstał w odmianach tragedii , komedii i dramatu satyrowego. Z pieśni - dytyrambu - narodziła się tragedia. Jej budowa oparta jest na dialogu, prowadzonym przez koryfeusza z