Hiobowa wieść

Hiob

Człowiek zrodzony z niewiasty ma krótkie i bolesne życie, wyrasta i więdnie jak kwiat, przemija jak cień chwilowy... (z Księgi Hioba , tłum. Władysław Borowski) Z wstydem poczęty człowiek, urodzony Z boleścią, krótko tu na świecie żywie, I to odmiennie, nędznie, bojaźliwie, Ginie, od Słońca, jak cień opuszczony. (Mikołaj Sęp-Szarzyński, Sonet II, Na one słowa Jopowe ) Żyły przecież dzieci Hioba bogobojnie i dostatnio Siedmiu synów jak te sosny, siedem córek jak te brzozy...