Cukier
polecab/d
Słownik etymologiczny języka polskiego
Cukier
1. ‘słodka, krystaliczna substancja otrzymywana z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, używana do potraw i napojów’; 2. ‘związek organiczny zbudowany z węgla, wodoru i tlenu, stanowiący podstawowe źródło energii koniecznej dla procesów życiowych’; 3. początkowo w znaczeniu ‘cukier trzcinowy’.
Strona:
1