Błyskawica
polecab/d
Słownik etymologiczny języka polskiego
błyskawica
Kategoria: błyszczeć
‘piorun’; od XV w.; podobnie czes. blýskavice ‘błyskawica zwiastująca pogodę; kometa, meteor’, słowac. blýskavica ‘burza z błyskawicami’, ukr. blyskavícja ‘błyskawica (bez grzmotu)’ < przymiotnik psłow. *bliskavъ ‘błyskający, błyszczący’ < czasownik *bliskati (por. pol. błyskać);na postać z -ły- miał wpływ stpol. i dialektyczny wyraz łyskawica ‘ts.’; stpol. postać bliskawica, potwierdzona przez nazwę osobową Bliskawa w XV w.
Sprawdź także
polecab/d
Słownik Frazeologiczny
Błyskawica
Strona:
1