Ludzie – marionetki na scenie życia

Metafizyczna interpretacja Lalki eksponuje scenę, w której stary Ignacy Rzecki bawi się marionetkami dekorującymi wystawę sklepową. Zachowuje się wtedy jak dziecko, a jednocześnie snuje nie najweselsze refleksje na temat sensu ludzkiego życia, przemijania i zbędności wszelkich naszych starań i wysiłków, które i tak do niczego nie prowadzą.
Ten motyw: ludzie podobni od lalek, życie podobne do teatru jest stary jak literatura. Już Kochanowski porównywał ludzi do „łątek” (czyli kukiełek) grających na scenie i opisał naszą śmierć, zejście ze sceny, jako „wemknięcie w mieszek, jako czynią łątkom” (czyli schowanie do worka). W prozie Brunona Schulza oraz jego przyjaciółki, Debory Vogel, występuje pokrewny lalkom motyw manekinów. Lalki pełnią też ważną rolę w filmach, zwłaszcza tych z metafizycznymi ambicjami. Jedna z głównych bohaterek filmu Agnieszki Holland Aktorzy prowincjonalni gra w teatrze kukiełkowym dla dzieci. Marionetki pojawiają się też w Podwójnym życiu Weroniki Krzysztofa Kieślowskiego.