1. ‘dźwięk wydawany przez istoty żyjące; też: każdy bodziec zewnętrzny oddziałujący na zmysł słuchu’; 2. ‘zdolność mówienia’; 3. ‘nakaz wewnętrzny’;4. ‘głos ludzki traktowany jako instrument’; 5. ‘partia jednego wykonawcy w utworze zespołowym; też: nuty tej partii’; 6. ‘w utworze wielogłosowym:szereg dźwięków tworzących jedną linię melodyczną; też: grupa w chórze śpiewająca tę partię’; 7. ‘rejestr w organach’; 8. ‘prawo przemawiania lub możność wypowiedzi; też: przemówienie, wypowiedź’; 9. ‘decyzja wyrażona przez głosowanie za pomocą umownych znaków; też: kartka, gałka wyrażająca tę decyzję’; 10. ‘zdanie, sąd, opinia’; 11. stpol. też ‘pogłoska; rozgłos’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. hlas, ros. gółos) < psłow. *golsь ‘dźwięk, głos, szmer, odgłos’– dokładny odpowiednik w lit. galsas ‘odgłos’; źródłem pie.*gal- ‘krzyczeć, wołać’.
poleca
b/d
głosić
1. ‘podawać do wiadomości, oznajmiać, rozgłaszać’; 2. przenośnie‘mówić, wygłaszać; komunikować; sławić’; 3. stpol. ‘krzyczeć, śpiewać, ćwierkać (o ptakach)’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *glositi, *glošą/ę – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *golsь
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
odgłos
rzeczownik utworzony od czasowników przedrostkowych
poleca
b/d
pogłos
rzeczownik utworzony od czasowników przedrostkowych
poleca
b/d
pogłoska
rzeczownik utworzony od czasowników przedrostkowych
poleca
b/d
rozgłos
rzeczownik utworzony od czasowników przedrostkowych
poleca
b/d
rozgłośny
rzeczownik utworzony od czasowników przedrostkowych
Materiał opracowany przez eksperta