‘wierzchnie okrycie stopy, obuwie’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; pierwotna postać bot zapożyczona ze stczes. bot ‘ts.’(słowo pochodzenia fr. – botte, dawniej bot ‘ts.’); wtórna postać z -u- powstała przez skojarzenie z czasownikiem obuć i jego pochodnymi: obucie i obuwie.
Pierwotna postać
W stpol. w XV w. występowała również postać bot.
Źródło
Zuje boty z jego nog.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
Wzięłabyś pewnie na boty czerwone.
Mikołaj Rej (1505-1569)
Ubrany w botki przystojne.
Maciej Stryjkowski (ok. 1547-1582)
Chciał go w swe obuć boty, do przyjaźni go wzywając. [‘przekabacić, skaptować’]
Wacław Potocki (1626-1696)
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- But