Jaruzelski Wojciech

Potomek z rodziny szlacheckiej, w 1941 zesłany z rodzicami na Syberię. Od 1943 w armii generała Z. Berlinga, przeszedł cały jej szlak bojowy. Po wojnie pozostał w armii; ważniejsze awanse: 1956 generał brygady, 1968 generał broni, 1973 generał armii, 1960–65 szef Głównego Zarządu Politycznego, 1965–68 szef Sztabu Generalnego. Członek PPR od 1947, od 1948 w PZPR, członek KC w latach 1964–89, Biura Politycznego 1971–89, 1981–89 I sekretarz KC PZPR. W latach 1968–83 minister obrony narodowej, 1981–85 prezes Rady Ministrów, 1985–89 przewodniczący Rady Państwa. Odpowiedzialny za udział wojska polskiego w inwazji na Czechosłowację w 1968 i masakrze robotników w czasie tzw. wydarzeń grudniowych na Wybrzeżu w 1970. Przeciwnik porozumienia z przywódcami „Solidarności” w 1980. Dnia 13 grudnia 1981 dokonał zamachu stanu i wprowadził stan wojenny. W latach 1981–83 rządził jako przewodniczący Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON). Stłumił brutalnie demonstracje i strajki (dziewięciu zabitych w kopalni „Wujek”), aresztowano ok. 5000 działaczy opozycji. Odpowiedzialny za stagnację gospodarczą lat 80. Współinicjator porozumień Okrągłego Stołu 1989. W latach 1989–90 prezydent PRL (następnie Rzeczpospolitej Polskiej). Po ustąpieniu z urzędu na emeryturze. Są granice, których przekroczyć nie można.Wojciech Jaruzelski