rzecz. ż
- (med.) stan chorobowy (rodzaj nerwicy), w którym chory nie ma woli do działania, często popada w apatię, cechuje go również brak chęci do życia; nie leczona depresja uniemożliwia właściwe kontakty społeczne, kontynuowanie pracy itp., w skrajnych wypadkach może prowadzić do skłonności samobójczych.
- (geogr.) położenie terenu poniżej poziomu morza.
(w zn. 1.) W ostatnich latach wiele się mówi o depresji (Ms. lp, ident. w D. i C. lp) i sposobach jej leczenia. Powstają kolejne generacje leków, które wspomagają leczenie depresji (D. lp).
(w zn. 2.) Na świecie znaleźć możemy wiele obszarów położonych poniżej poziomu morza. Do najsłynniejszych depresji (D. lm) zaliczyć trzeba obszar Morza Martwego i depresyjne tereny Holandii.
Pochodzenie:
depresyjny – związany z depresją.
Obecna postać
Słowo depresyjny (w zn. 1.) można zastąpić innymi, np. przygnębiający. Jeżeli ktoś jest smutny mówi się, że ma chandrę, choć to słowo nie jest już w częstym użyciu, a zanikło zupełnie w języku ludzi młodych. Okazjonalnie słyszy się: splin (ang. spleen– przygnębienie) albo, potocznie i z zabarwieniem humorystycznym, deprecha. Potocznie mówi się również o dołku albo o dołach – być w dołku to tyle, co być przygnębionym.
Ciekawostki
Słowo depresja jest często używane do określenia przygnębienia związanego ze zmianą pór roku i brakiem światła słonecznego. Taki spadek nastroju dotyczy niemal wszystkich. Temat stał się modny i kiedy tylko nadchodzi jesień, prasa i inne media pełne są rozważań na temat depresji jesienno-zimowej. Jest to tendencja do niepotrzebnego nadużywania słowa oznaczającego konkretną – często trudną do wyleczenia – chorobę, której nie powinno się utożsamiać z odczuciem tzw. obniżenia nastroju w czasie brzydkiej pogody i krótkiego dnia.
