1. ‘ranek, poranek’; 2. przysłówek ‘na początku dnia, rankiem, z rana’; 3. stpol. też ‘następnego dnia, nazajutrz’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; jako rzeczownik wyraz ten występował w zachsłow. (por. górnołuż. ranjo / ranje, czes. ráno), poza tym w funkcji przysłówka *rano ‘rano, rankiem, wcześnie’; jest to urzeczownikowiona postać psłow. przymiotnika w rodzaju nijakim *ranъ ‘wczesny’.
Źródło
Czas rany jest do wszystkiego sposobniejszy niż poobiedni.
XVIII w.; cytat za: Samuel Linde, Słownik języka polskiego, 1854 r.
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
ranny
‘poranny’ (od XVI w.); wcześniej w XV w. miał postać rany ‘ts.; wczesny, wcześniejszy’; ogsłow. < psłow. *ranъ ‘wczesny’.
Podobne teksty: